Tanuki-Manga

Młody wicehrabia Akihito Kuze powoli przejmuje władzę nad swoją posiadłością i sprawami rodu, ku zaskoczeniu swojego opiekuna i wbrew jego woli. Mając zamiar zaręczyć się z księżniczką Sajo, prosi o pośrednictwo ojca swojego przyjaciela, Ishizakiego. Ten jednak stawia pewien warunek – chce, by Katsuragi służył odtąd jego rodzinie. Tymczasem Amamiya, były aplikant rodu Kuze, próbuje znaleźć dokumenty dotyczące pochodzenia Katsuragiego i w tym celu udaje się do domu starej służącej Kiku, która według niego te materiały przechowuje. Pragnie, by to kamerdyner stanął na czele rodu Kuze.

W trzecim tomie Gorzkiego poranka akcja zagęszcza się, gdyż trafiamy w dalszy ciąg coraz bardziej intensywnych intryg oraz tajemnic związanych z rodem Kuze. Wygląda na to, że różnice pomiędzy starym feudalnym ładem a nowymi, wzorowanymi na zachodnich obyczajami stają się coraz bardziej widoczne. Mimo że Akihito stara się iść z duchem czasu, nie może ignorować wielu zwolenników tradycji, a wydaje się, że każdy z nich ma własne motywy. Relacje pomiędzy wicehrabią a jego ukochanym wkraczają na nowy poziom, zmierzając do porozumienia, które początkowo wydawało się nieosiągalne. Mimo to chwilami mam wrażenie, że pomiędzy tymi panami pojawiają się bariery skutecznie uniemożliwiające im komunikację. Czy to duma, czy uprzedzenia, obecnie żaden z nich nie może – lub nie chce – porozmawiać szczerze i z głębi serca. Wydaje się jednak, że wyznania miłości Akihito w końcu jakimś cudem przebijają się przez pancerz złości i nienawiści. Katsuragi zaczyna się miotać, przeżywa wiele różnych uczuć, staje się bardziej dostępny. Dzięki temu nawet poznana w końcu tajemnica jego pochodzenia nie szokuje nas aż tak bardzo, jak zapewne chciałaby tego autorka. To właściwie wiele wyjaśnia, zarówno chłód tego bohatera, jak i jego postępowanie. Niestety, końcówka tomu sugeruje kolejne problemy. Mam więc nadzieję, że ostatecznie bohaterom uda się dotrzeć do dobrego zakończenia.

O rysunkach Shoko Hidaki nie można raczej napisać już nic nowego. Nadal się świetnie prezentują, utrzymując poziom zaprezentowany w poprzednich tomach. Tłumaczenie także spełnia swoją funkcję – wprowadza nas w świat współczesny bohaterom, a jednocześnie pozostaje całkowicie zrozumiałe. Na okładce panowie się przytulają, co doskonale oddaje zmniejszanie się dystansu pomiędzy nimi, będące treścią tego tomiku. Należy zwrócić także uwagę na kolorową stronę, która może z powodzeniem pretendować do miana najładniejszej ilustracji w mandze yaoi, jaką kiedykolwiek widziałam. Niecierpliwie czekam na czwarty tom, gdyż zakończenie trzeciego zostawia nas niejako na krawędzi. Nie wiemy, co wydarzy się dalej, i pozostaje tylko mieć nadzieję, że będzie to równie emocjonujące.