Tanuki-Manga

Przytłoczony szokującymi i niezwykle bolesnymi wspomnieniami Oz zostaje pojmany przez Baskerville’ów, którzy przejęli kontrolę nad główną siedzibą Pandory. Jego los podzielili również Sharon i Break, zaś Gilbert Nightray dołączył do Szkarłatnych Żniwiarzy. W końcu od zawsze był sługą Glena i jego następcą… A gdzie zniknęła Alice, która w czasie tragedii w Sablier sprzed ponad stu lat poświęciła się, by ratować najlepszego przyjaciela?

W tomiku dziewiętnastym powracamy do lektury przerwanej w bardzo istotnym punkcie. Jest to niezwykle trudny czas dla wszystkich bohaterów, bo oto po poznaniu (większości) ukrywającej się w zakamarkach pamięci prawdy, przyszedł czas na podjęcie decyzji, które zaważą na losach wielu (nie tylko) ludzi. A już zdecydowanie najtrudniej ma główne trio, którego drogi rozeszły się (czy też zostały rozdzielone) w tak ważnym momencie. Jak do tej pory nierozłączni bohaterowie poradzą sobie w samotnej walce z własnymi demonami? Cóż, ciekawym mogę jedynie polecić lekturę tomiku, zapewniając, że jeśli po niego sięgnięcie, to zdecydowanie się nie zawiedziecie, ponieważ pani Mochizuki w dalszym ciągu doskonale wie, co robi. Scenariusz co prawda wciąga bohaterów jeszcze głębiej w mroczną o(O)tchłań, ale mimo że na ich barkach spoczywa ogromny ciężar nie tylko przeszłości, ale i odpowiedzialności, to czytelnik w żadnym momencie nie czuje się tym wszystkim przytłoczony. Mangaczka nie miała tu łatwego zadania, bo gdy już większość kart zostaje odsłonięta, trzeba umieć prowadzić fabułę tak, żeby nie załamała się pod ciężarem alpejskich, ale wyjątkowo widowiskowych kombinacji. Trzeba umieć zapanować nad sterami tej szalonej kolejki górskiej, tak aby czytelnikom nie zrobiło się niedobrze od wzrastającego poziomu dramatyzmu. Ale nie bójcie żaby, autorka potrafi okiełznać tragizm i tak operuje klimatem, że nie ma się wrażenia, iż razem z postaciami tonie się w bajorku rozpaczy. Fakt, nie raz, nie dwa jest blisko, ale przecież to udana jazda na krawędzi dostarcza najlepszych wrażeń, prawda?

Ponieważ jedną z ważniejszych ról w spektaklu „Tragedia w Sablier” odegrała Intencja Otchłani, nikogo nie powinno dziwić, że otrzymała miejsce wśród „obwolutowych” postaci, a biorąc pod uwagę kolejność, można wręcz napisać, że zrobiło się dość… rodzinnie. Pod ładną ilustracją kryje się nieodłączony humorystyczny dodatek, tym razem w postaci zaproszenia do… kawiarni Pandora (zdecydowanie zwracam uwagę na menu na odwrocie okładki). Zarówno ten, jak i pozostałe komediowe bonusy polecam już po przeczytaniu tomiku – tak na osłodę. W środku to, co zwykle: dwie kolorowe strony (z serii „krzesełkowej” oraz spis treści), bielutki papier i wyrazisty druk, porządna edycja, ale i brak numeracji na większości stron oraz poprzycinane kadry. Tłumaczenie jest niezłe, dialogi czyta się bez większych zgrzytów (chyba że do akcji wkracza książę Barma, ale to zarzut subiektywny), aczkolwiek korekta przepuściła „oczych” na stronie 113. Słowem: poziom wydania względnie zadowalający, podobnie zresztą jak większości poprzednich tomów.

Tym sposobem bez żadnych przeszkód można czerpać przyjemność z lektury kolejnego już tomiku Pandora Hearts. To niby niespełna dwieście stron, ale udało się na nich zawrzeć odpowiednią liczbę retrospekcji oraz istotnych rozmów, do tego znaleziono miejsce na ciekawy, a co najważniejsze wiarygodny rozwój osobowości ważnych postaci. Niby akcja nie pędzi na złamanie karku, ale nie można oderwać się od lektury… aż do kolejnego urwanego zakończenia. Cóż, byle do grudnia!