Tanuki-Manga

Nasza radosna grupa nastolatków nareszcie zostaje pełnoprawnymi członkami oddziału zajmującego się eksterminacją wampirów. Oznacza to ich pierwszą prawdziwą misję. Jednakże Yuu i spółka nie zdążyli jeszcze nawet opuścić bazy, a już sprawiają kłopoty… Pal licho, że szkoła miała nauczyć głównego bohatera bezwzględnego respektowania rozkazów przełożonych – on każdym swoim czynem i słowem zaprzecza, by przyswoił tę ważną umiejętność. Ale przecież to bez znaczenia, bo wiecie, na co wreszcie nadszedł czas? Na możliwość rewanżu i obicie kilku wampirzych mord! A że zwiadowcy działają w pięcioosobowych zespołach, do ich drużyny zostaje przydzielona bardziej doświadczona (choć zarówno mentalnie, jak i wiekowo na ich poziomie, co nie wróży za dobrze…) dziewczyna z oddziału Gurena – Mitsuba Sanguu. Wszyscy już są? No, to ogłaszamy wymarsz!

Poza bezpiecznymi murami szybko wychodzi na jaw, jak bardzo grupa jest niezgrana. Aż dziw, że ze wszystkich opresji wychodzą cało… Yuu nie zamierza używać szarych komórek ani tym bardziej czekać na rozkazy przełożonych, tylko pcha się w sam środek pułapki. Mitsuba jawnie okazuje pogardę wobec koleżanki i nie potrafi zaakceptować, że to nie ona została przywódcą grupy. Shinoa jak zwykle rzuca dowcipami na lewo i prawo, choć trzeba przyznać, że chyba jako jedyna potrafi ocenić czyhające na nich zagrożenia, co ratuje ich w momencie, kiedy na drodze staje im wampirzy arystokrata – Crowley, z którym nie mają najmniejszych szans. Pomimo zdawałoby się ciągłego balansowania na krawędzi życia i śmierci, w tym tomie znajdzie się również czas na spokojniejsze momenty, takie jak kłótnia dwóch nieletnich, oczywiście praktycznie nagich, dziołch pod prysznicem.

Tom trzeci trzyma poziom – czyta się go lekko i przyjemnie. Na okładce widzimy Shinoę Hiiragi. Znajduje się ona również na miniplakacie, wraz z Mitsubą. Pod względem technicznym nie mogę nic zarzucić – wszystko jest na swoim miejscu, żadnych błędów w druku czy uciętych tekstów. Na specjalną pochwałę zasługuje przygotowanie wyrazów dźwiękonaśladowczych – jest ich naprawdę dużo, a wszystkie zostały starannie przetłumaczone i wrzucone z odpowiednią czcionką, podkreślającą nastrój i dynamikę sceny, w której się pojawiają. Pod względem tłumaczenia oraz korekty również jest tak, jak powinno być, czyli kwestie brzmią naturalnie. Zauważyłam tylko jeden błąd: na stronie 152. pada kwestia „pogrywałeś mną” zamiast „pogrywałeś ze mną”. Jak w każdym tomie do tej pory, na końcu jest odautorski glosariusz z dużą ilością ciekawych dodatkowych informacji.

Mam wrażenie, że ten tom stanowi wprowadzenie do nowego, obszerniejszego wątku – zażartej walki pomiędzy wampirami z Kansai a ludzkością, niezamierzającą tak łatwo oddać Shinjuku w ręce krwiopijców. Co więcej, na polu walki pojawia się także Mika we własnej osobie, u boku Ferida, który jest dowódcą wampirzych oddziałów. W tym samym czasie Yuu i reszta dostają rozkaz, by udać się niezwłocznie w ten sam rejon. Czy będzie im dane wreszcie się ponownie spotkać? Cóż, miejmy nadzieję, że tak właśnie będzie w kolejnym tomie!