Tanuki-Manga

Yuno i Yukiteru znaleźli się w rozpaczliwej sytuacji – zostali otoczeni przez fanatyków pod przewodnictwem Szóstej, Czwarty gdzieś zniknął, a wezwanych przez niego posiłków jakoś nie widać. Yuno jak zwykle radzi sobie z obroną Yukkiego, ale czy sama zdoła się z tego wykaraskać? Główny bohater będzie musiał zdecydować, czy uznać dziewczynę za wroga, czy za przyjaciela, i jak to zwykle w kryzysowych sytuacjach bywa, ma na to niewiele czasu. Wszystko dzieje się zbyt szybko, by można było pozwolić sobie na wahanie. Wątek związany ze świątynią i wyznawcami jasnowidzącej kapłanki rozwiązuje się ostatecznie na samym początku tomiku. Poznajemy nieszczęśliwą przeszłość Tsubaki, której łatwo można było się wcześniej domyślić, ale teraz została potwierdzona. Jednakże dla głównych bohaterów to nie koniec kłopotów związanych z tym, co wydarzyło się w świątyni. Zginęło tam wielu ludzi, a większość z nich miała przecież rodziny. A skoro już o rodzinie mowa… niespodziewanie do domu powraca mama Yukkiego – ale nie sama. Przyprowadza ze sobą Reisuke Houjou, czterolatka, którego rodzice zginęli w świątyni, a że byli znajomymi pani Amano, postanowiła ona tymczasowo zająć się chłopcem. Jednakże wystarczy trochę przyjrzeć się Reiemu, by zauważyć, że zachowuje się bardzo dziwnie jak na przedszkolaka…

W tomiku trzecim dzieje się dużo – zostaje zakończony poprzedni wątek, a także rozpoczęty i doprowadzony do końca kolejny. Poznajemy Piątego właściciela pamiętnika. Ponadto rozwija się relacja Yuno i Yukiteru, głównie za sprawą zmiany podejścia tego ostatniego. Powrót do domu matki Yukkiego jest dla niego dość uciążliwy, ale znacznie bardziej przeżywa to Yuno, która chce zrobić dobre wrażenie na przyszłej teściowej… Muszę powiedzieć, że mimo stosunkowo dużej rotacji bohaterów, Pamiętnik Przyszłości zaczyna się robić nudny. Manga wpada w banalny schemat: pojawia się nowy właściciel pamiętnika, próbuje zabić Yukiteru, ale ostatecznie sam ginie, głównie za sprawą Yuno. Spodziewam się jakiejś odmiany, ponieważ trudno sobie wyobrazić, że tak miało to wyglądać przez całe dziesięć tomów (przede wszystkim dlatego, że w tym tempie szybko skończą się właściciele pamiętników), ale na razie manga nie zachwyca. Zastrzeżenie mam też do postaci Reisuke, w przypadku którego autor zdecydowanie zagalopował się z wiekiem: tak z pewnością nie zachowuje się i nie myśli czterolatek.

Jakość wydania prezentuje poziom, do jakiego przyzwyczaiło nas wydawnictwo Waneko. Okładkę chroni przyjemna dla oka, matowa obwoluta – tym razem utrzymana w zielonej kolorystyce. Na początku witają nas cztery kolorowe strony, w tym spis treści, a dalej zaczyna się już rozdział dziewiąty mangi. Rozdziałów jest standardowo pięć, od dziewiątego do trzynastego włącznie, a oprócz niego również standardowy króciutki „Kącik Murmur” oraz zapowiedź następnej części. Druk i użyty papier są bardzo dobrej jakości. Tłumaczenie jest całkowicie w porządku – nie dopatrzyłam się żadnych wpadek.