Tanuki-Manga

Emma wyjeżdża z Londynu z postanowieniem powrotu do rodzinnego miasteczka. William dowiaduje się o tym zbyt późno i nie zdąża nawet zobaczyć się z dziewczyną po raz ostatni. Ponieważ nie wie o niej zupełnie nic, nie ma szansy odnaleźć Emmy i postanawia poświęcić się całkowicie swoim obowiązkom wobec rodziny, które dotąd zaniedbywał. Wszyscy przyjmują to z ulgą, pytanie tylko, jak długo William będzie w stanie ciągnąć tę farsę? Natomiast Emma nie dociera do domu – w pociągu spotyka Tashę, młodą pokojówkę, która namawia ją do starania się o posadę w rezydencji, gdzie obecnie sama pracuje, ponieważ brakuje tam służby. Emma faktycznie zostaje przyjęta do pracy, jednak będzie to dla niej duże wyzwanie: dotąd miała pod opieką tylko niewielkie mieszkanko, a teraz będzie musiała nauczyć się pracować razem z resztą licznej służby w ogromnej posiadłości.

Jak widać, historia wchodzi na zupełnie nowe tory: wyjazd i nowa praca Emmy wiążą się z wprowadzeniem do fabuły wielu nowych bohaterów. Przede wszystkim poznajemy jej chlebodawców, niemiecką rodzinę Molders z dwójką małych dzieci, osiadłą w Anglii z powodu interesów. Bliżej można przyjrzeć się też organizacji pracy i rozrywkom służby zatrudnionej w ich rezydencji – ludzi o wiele bardziej wesołych, energicznych i wygadanych niż Emma. Można powiedzieć, że atmosfera nieco się ożywia, chociaż w gruncie rzeczy opowieść nadal biegnie spokojnym rytmem, bardzo trafnie moim zdaniem oddając klimat wiktoriańskiej Anglii. Czytelnik oczywiście cały czas zastanawia się, jak autorka zamierza znów skrzyżować ścieżki Emmy i Williama, co przecież musi nastąpić (przypuszczam, że już w następnym tomie) i pada w tej kwestii pewna wskazówka, jednak jestem bardzo ciekawa, jak zostanie poprowadzony ten wątek. Czekam więc niecierpliwie na kolejny tomik Emmy

Strona techniczna wydania prezentuje równie wysoki poziom jak dotychczas. Zieloną okładkę chroni bardzo ładna matowa obwoluta, z przodu przedstawiająca główną bohaterkę, zaś z tyłu państwa Molders na tle rezydencji i służby. Kiedy już otworzymy tomik, zobaczymy, że druk jest dobrej jakości, podobnie jak biały papier, przez który nic nie przebija. Duży format, w jakim wydano Emmę, pozwala w pełni cieszyć się staranną i dopracowaną kreską Kaoru Mori. Na początku znajduje się spis treści – przydatny, jako że numeracja stron rozmieszczona jest równomiernie w całym komiksie. Tłumaczenie wydaje mi się całkowicie w porządku, wypowiedzi bohaterów dobrze zostały dopasowane do ich statusu społecznego i charakteru, co jest tutaj szczególnie ważne. Nieco zdziwiła mnie zmiana czcionki w wypowiedziach niektórych postaci, która początkowo wydawała mi się nieuzasadniona, szybko jednak okazało się, że w ten sposób wyróżniono dialogi prowadzone przez nowych pracodawców Emmy i część ich służby w języku niemieckim.