Tanuki-Manga

To, że manga zmieni klimat i najpewniej wydarzy się coś złego, pomyśli sobie każdy, kto weźmie do ręki tomik szósty Emmy. Ilustracja zdobiąca obwolutę jest utrzymana w ciemnych, ponurych barwach, a tytułowa bohaterka na niej widoczna ma minę poważną i zdeterminowaną. Rzeczywiście można powiedzieć, że w tym tomie bohaterowie spotykają się po raz pierwszy z poważnymi konsekwencjami swoich czynów. Ale nie uprzedzajmy faktów… Podczas gdy Vivian i Grace cieszą się z perspektywy małżeństwa swego brata, Artur obserwuje go uważnie i zastanawia się, kiedy William się złamie i będzie miał dość odpowiedzialności. I rzeczywiście, najstarszy syn Jonesów wkrótce składa wizytę państwu Campbell i oznajmia, że bardzo mu przykro, ale chciałby zerwać zaręczyny. Reagująca histerycznie Eleanor zostaje natychmiast wyproszona z pokoju przez rodziców, którzy oświadczają, że wiedzą o co chodzi i rozumieją sytuację. William jest nieco zdziwiony, że tak łatwo poszło, ale opuszcza rezydencję. Szybko okazuje się, że przeczucia go nie mylą, ale on się o tym na razie nie dowiaduje. Państwo Campbell zostali uprzedzeni o tym, że William może się dziwnie zachowywać i poinformowani, aby się tym nie przejmować, albowiem małżeństwo dojdzie do skutku tak czy inaczej. Szybko uspokajają również córkę. Mniej więcej w tym samym czasie Emma dostaje telegram podpisany nazwiskiem Jones. Ma się pojawić w wyznaczonym dniu, przed północą, przy bramie posiadłości, w której służy. Dziewczyna jest podekscytowana na myśl o spotkaniu z ukochanym, bo nie wie – w przeciwieństwie do czytelnika – że nadawcą wiadomości nie jest William, a jakiś nieznany mężczyzna. Czego chce od dziewczyny i co wyniknie z tego spotkania? Chyba każdy przeczuwa, że nic dobrego…

Można powiedzieć, że nastąpił poważniejszy zwrot akcji, która przyspieszyła i teraz może się wydarzyć wszystko – bo wszystko zależy teraz od bohaterów (i to wcale nie głównej pary, a na pewno nie tylko) i tego, jakie działania podejmą, czy uwierzą w to, co im się przedstawia, czy może zechcą dociekać prawdy, czy ulegną presji wywieranej przez otoczenie… Trudno to przewidzieć, dlatego nie mam pojęcia, czego spodziewać się w następnym tomie. Podczas czytania części szóstej, wyczuwało się napięcie i niestety na razie nie zostało ono rozładowane. Autorka teraz dopiero daje nam odczuć w pełnym wymiarze bezwzględność wiktoriańskiej Anglii, a najbardziej oczywiście tamtejszych klas wyższych. Tu nie ma miejsca na sentymenty, należy dążyć do celu i mieć na uwadze przede wszystkim dobro rodziny – a jeśli dzieci w chwili obecnej tego nie rozumieją, to kiedyś z pewnością docenią troskę rodziców.

Jakość wydania w niczym nie ustępuje poprzednim tomom. Obwoluta jak zawsze jest matowa i wystarczająco gruba, by dobrze zabezpieczać tomik przed zniszczeniami. Na początku tradycyjnie znajdziemy szkic jednego ze słynnych londyńskich miejsc: tym razem jest to Whitechapel, uboga dzielnica słynąca przede wszystkim z działalności Kuby Rozpruwacza. Dalej mamy oczywiście spis treści, ze względu na dobrze rozmieszczoną numerację stron rzeczywiście przydatny. Jakość druku i papieru wypada dobrze, a duży format pozwala cieszyć oko kreską Kaori Mori, staranną i po prostu piękną. Przekład i tym razem ma się znakomicie – nie dopatrzyłam się żadnych błędów, a język uważam za doskonale dopasowany do epoki i bohaterów. Na końcu tomiku znajdziemy krótki dodatek, w którym autorka zdradza szczegóły powstawania mangi i wyjaśnia wątpliwości dotyczące niektórych scen. Kiedy już go przeczytamy, nie zostaje naprawdę nic i trzeba czekać na następną część… Miejmy nadzieję, że ukaże się ona możliwie szybko.