Tanuki-Manga

Po zerwaniu stosunków z Kyouyą Erika zgadza się iść na randkę z Kusakabe. Chłopak jest bardzo podekscytowany i poświęca wiele czasu na dokładne przygotowania, jednak dziewczyna ma wątpliwości. Nie pomaga fakt, że Sata nadal ją zaczepia, nie potrafiąc się przyznać do swoich uczuć. Tymczasem nadchodzi dzień spotkania. Erika będzie musiała zdecydować, czy chce związać się z miłym kolegą, czy też dać kolejną szansę niemądremu według niej zakochaniu.

Chyba nie będę zbyt niedyskretna, jeśli ujawnię, że w czwartym tomie tytułowi bohaterowie stają się prawdziwą parą. Słowo „prawdziwa” jest tu kluczem, dzięki któremu być może wreszcie będziemy mogli przynajmniej częściowo zrozumieć łączące ich relacje. Oczywiście, nie będzie pięknie i różowo, gdyż nie znikają różnice charakterów Eriki i Kyouyi. On niby przyznał się do tego, że darzy ją ciepłymi uczuciami, ale sam używa słowa „chyba”. Oczywiście wiadomo, że w końcu będą razem na stałe, w końcu to romansowa manga shoujo, ale coś czuję, że czeka ich jeszcze sporo kłopotów. Nie zdziwi mnie, jeśli część z nich spowoduje kolejna nowa męska postać. Osobnik ten ma na nazwisko Kamiya i jest typowym lekkoduchem i podrywaczem. Jest również kimś potencjalnie niebezpiecznym dla spokojnej akcji i prostej fabuły. Krótko mówiąc, zaczyna mieszać, już kiedy go poznajemy. Nie może zrozumieć, że Sata inaczej patrzy na życie, i pragnie być dla niego mentorem, próbując wymusić na nim swoje racje. To problematyczne i chwilami bardzo irytujące, ale przynajmniej ciekawe.

Swoją drogą, czy nie sądzicie, że Kyouya może mieć w sobie coś z tsundere?! Kto wie, czy jego dziwnie oschłe i jednocześnie uszczypliwe zachowanie nie kryje w sobie wewnętrznego ciepła?! Takie myśli przyszły mi do głowy podczas czytania tego tomu. To zapewne skutek mojej romantycznej natury, ale nie zdziwiłabym się, gdyby naprawdę tak było. Czy to na randce z Eriką, czy w relacjach z kolegami, nie jest szczery sam ze sobą. Może tylko udaje takiego wrednego? Mam nadzieję, że wkrótce się dowiemy. To ciekawe, że krępuje się chodzić za rękę z dziewczyną publicznie, ale całować ją na ulicy już nie, nieprawdaż?

Nie jestem osobą, która najbardziej ceni sobie ładne rysunki, uwierzcie mi, ale z jakiegoś powodu nie podoba mi się projekt postaci Kamiyi. Według innych bohaterów (a zwłaszcza bohaterek) jest bardzo przystojny i popularny, tak że pod tym względem nie ustępuje Kyouyi, ale jego wygląd nie pasuje mi do tego opisu. Myślę jednak, że mogę być uprzedzona do bohatera, który w jakiś sposób mnie denerwuje. Poza tym jednym niedociągnięciem autorka nadal trzyma poziom. Jej kreska jest dokładna, staranna i po prostu przyzwoita. Ujęcia dobrze oddają pozy i mimikę postaci. Mangaczka chyba naprawdę przyłożyła się do rysowania swojego dzieła.

Jakość tłumaczenia pozostaje wysoka, nie ma znaczących różnic pomiędzy poprzednimi tomami a tomem czwartym. Znalazłam jednak słowo, które osobiście zastąpiłabym innym (przecież można napisać „rozpieszczać”, a nie „rozpuszczać”), zauważyłam także jedną literówkę (zdublowaną literkę), którą mogłaby wychwycić uważniejsza korekta.

W prezencie na zakończenie dostajemy kilka wizji Hatty wyobrażającej sobie Kyouyę w różnych rolach. Rysunki są zabawne i opatrzone komentarzami Eriki. Wygląda na to, że będzie ona kochać tego chłopaka bez względu na wszystko.