Tanuki-Manga

Uwaga! 100% shoujo! Przed przeczytaniem należy skonsultować się ze swoją dziewczyną lub inną samicą mającą pojęcie o gatunku. Nieprzestrzeganie zalecenia może skutkować nieodwracalnymi urazami spowodowanymi ilością romantycznych sytuacji oraz bishounenów na metr kwadratowy.

Misaki Ayuzawa to uczennica drugiej klasy liceum Seika, znana zarówno w szkole, jak i poza nią z ogromnej nienawiści żywionej do płci męskiej. Mówi się o niej wiele. Obrończyni dziewcząt. Postrach chłopaków. Ucieleśnienie słów „samiec Twój wróg”. Jakby tego było mało, jest ona przewodniczącą samorządu uczniowskiego w do niedawna męskiej szkole, w której przeważającą większość uczniów nadal stanowią chłopcy. W ramach cywilizowania tej bandy flejtuchów, Misaki jest dla nich podwójnie ostra. Ale surowa i wymagająca przewodnicząca, dla wielu demon w ludzkiej skórze, skrywa pewien sekret. Sytuacja rodzinna i długi, jakie pozostawił ojciec marnotrawny, zmusiły Misaki do szukania pracy. Przez obowiązki szkolne i pozaszkolne nie ma zbyt wiele czasu na normalne prace dorywcze, kiedy więc spada jej jak z nieba oferta pracy w kawiarni, w której kelnerki są ubrane w stroje pokojówek (tzw. meido cafe), nie zastanawia się długo. Komfortowa z pozoru praca ma też swoją ciemną stronę. Mając świadomość skojarzeń, jakie wywołują tego typu lokale, Misaki nieustannie boi się zdemaskowania i nieuchronnego w takim przypadku skandalu w szkole. Wpada więc w panikę, kiedy Takumi Usui – niesamowicie przystojny i cieszący się szacunkiem i uwielbieniem obu płci, a zdaniem Misaki jeden z bardziej irytujących facetów w szkole – przypadkiem zauważa ją w pełnym stroju służącej, wynoszącą śmieci na tyłach lokalu. Przerażona Ayuzawa spodziewa się najgorszego: utraty pozycji i zaufania, jakie budowała w liceum Seika. Z zaskoczeniem odkrywa, że nic takiego nie następuje, a w szkole nikt o niczym nie wie. Ale nie wszystko wygląda różowo, bowiem jednocześnie Misaki zyskuje wiernego, acz natrętnego i uciążliwego fana, a zarazem stałego klienta Maid Latte w postaci Takumiego. A to dopiero początek.

Fabuła mangi to pełen niesamowitych zbiegów okoliczności, romantycznych scen i wyssanych z palca dramatów zestaw przygód Misaki użerającej się z Takumim i próbującej zachować swoją pracę w tajemnicy przed przyjaciółmi oraz uczniami Seiki. Kłody rzucane jej pod nogi przez Takumiego i innych ludzi bywają różnego rodzaju, ale są dalekie od realistycznych sytuacji. Należy od razu się na to przygotować, a wtedy można się cieszyć jednym z lepszych przedstawicieli gatunku shoujo. Poszczególne perypetie mimo braku realizmu nie są pozbawione uroku. Misaki jako klasyczna przedstawicielka tsundere świetnie uzupełnia się z przerażająco opanowanym i stoickim Usuim. Jest jedną z nielicznych bohaterek, która nie budzi we mnie żądzy mordu, a po męskich pyskach leje za mało jak na moje potrzeby. Takumi natomiast jest księciem z bajki na białym koniu, który wiernie trwa przy boku swej heroiny, ale częściej działa jej na nerwy niż się do czegokolwiek przydaje. Pierwszy tomik pokazuje dość dokładnie, czego należy się po mandze spodziewać i jeśli ktoś lubi bardzo typowe, ale solidne shoujo, na pewno będzie zadowolony z sięgnięcia po Służącą Przewodniczącą. Tomik oprócz czterech rozdziałów właściwej historii zawiera też krótki oneshot Przezroczysty świat, który z pewnością spodoba się fankom wzruszających, romantycznych opowieści.

Miałam wiele obaw co do tłumaczenia polskiej wersji językowej ale Paweł Dybała bardzo przyjemnie mnie zaskoczył. Dialogi są dynamiczne, czytało się je bardzo przyjemnie, a słownictwo było dobrze dopasowane do sytuacji. Wielokrotnie lepiej się bawiłam, czytając polskie tłumaczenie niż wersję angielską. Pojawiło się jednak parę kwestii, które wydały mi sie niecodzienne i nieco kłuły w oczy. Zdecydowanie nie przypadło mi do gustu zdrabnianie imienia Misaki do Miśki. Nie miałabym z tym problemu, gdyby zwracały się tak do niej koleżanki z pracy, bo brzmi to przyjemnie i swojsko, jednak w momencie, w którym mówi tak do niej obcy chłopak, wydało mi się to nieco dziwne. Kolejny zarzut to naprzemienne używanie spolszczenia słowa cool w postaci „kul” i samego „cool”. Lepiej by wyglądało konsekwentne użycie jednej wersji. Poza tym sformułowania typu: „kosza jej daję”, które można znaleźć na stronie 7, czy „no dziwnym nie jest” ze strony 6 nie pasowały mi w swobodnym dialogu. Nie podobało mi się też pojawienie się „grubego błędu”, „chyba się obędę” (zamiast „obejdę”) ze strony 97 czy „ciężko się rysuje” ze strony 110. Poza wymienionymi wpadkami tłumaczenie szalenie mi się podobało i tylko wyjątkowi puryści będą mieli do niego zastrzeżenia. Doceniłam też z łezką wzruszenia „ależ mistrzu, co mistrz”, które idealnie pasowało do sytuacji i zachwyciło mnie na bazie skojarzenia z pewnym starym komiksem Skąd się bierze woda sodowa. Ponadto według mnie tytuł mangi, który wzbudził trochę kontrowersji, jest zupełnie w porządku i poza zostawieniem oryginalnego tytułu nie widzę innego wyjścia z sytuacji. „Służąca” nie jest może najlepszym określeniem na to, kim jest Misaki, ale trudno w dwóch słowach wytłumaczyć specyfikę i kulturalny kontekst zjawiska, jakim są kawiarnie obsługiwane przez meido. Jeśli ktoś nie ucieknie z krzykiem na sam widok tytułu, to okładka i opis z tyłu tomiku nie pozostawiają wątpliwości co do zawartości mangi.

Strona techniczna komiksu nie pozostawia wiele do życzenia. J.P.Fantastica staje jak zwykle na wysokości zadania i wydanie jest naprawdę śliczne. Nie jestem co prawda fanką obwolut, ale to już moja osobista preferencja. Nie zaważyłam też żadnych błędów w druku. Uważam, że za tę cenę dostajemy porządne wydanie sympatycznej i przyjemnej mangi. Mogę z czystym sumieniem polecić Służącą Przewodniczącą wszelkim fankom komedii romantycznych, którym nigdy nie dość zimnych i nieprzystępnych przystojniaków oraz dziewczyn z charakterem.