Tanuki-Manga

Nareszcie! Czekałam na siódmy tomik z niecierpliwością i powiem jedno: warto było!

Historia zaczyna się niewinnym rozdziałem, w którym Misaki pokazuje swą męskość i ratuje koleżankę z pracy, która znalazła się w krępującej sytuacji z powodu klienta. Konkurs jedzenia słodyczy to jednak tylko pretekst, żeby pokazać, ile jest w stanie zrobić Misaki dla swoich przyjaciół. Niestety dziewczyna nie docenia apetytu Hinaty, który zbliża sie niebezpiecznie do poznania drugiego największego sekretu Misaki, jakim jest jest miejsce pracy. Honoka nie omieszkuje okazać swojej dezaprobaty w tej materii: jest dumna z roli służącej i nie potrafi zrozumieć, dlaczego Misaki tak bardzo się tego wstydzi. Takumi z kolei wykorzystuje zaistniałą sytuację do zaznaczenia terytor… pardon, do poinformowania Hinaty, że Misaki jest jego prywatną służącą i że każdy, kto okaże jej zainteresowanie, zostanie przez niego zagryziony. Przewodnicząca jak zwykle nie bardzo wie, co z nimi zrobić, więc ignoruje całe zajście. Nie sposób się nie zgodzić z Usuim i jego oskarżeniami, że dziewczyna jest bardzo okrutna w swoich reakcjach. Sadystka.

Najbardziej emocjonujące są rozdziały dotyczące festiwalu szkolnego, na który Misaki zostaje zaciągnięta przez dwie przyjaciółki. Niepytany o opinię Usui postanawia pójść razem z nimi. Przewodnicząca chce na własne oczy zobaczyć, jak bardzo zmienił się wybranek serca Sakury, który podobno aktualnie wydaje się odwzajemniać jej uczucia. W wyniku jakże nieprzewidzianego zbiegu okoliczności grupa zostaje rozdzielona i Takumi postanawia wykorzystać okazję do spędzenia dnia sam na sam z Misaki. Najpierw rozbudza w niej chęć rywalizacji, co sprawia, że daje się ona wrobić w uczestnictwo w „Próbie miłości”. Powiem tylko, że wszystko kończy się bardzo romantycznie i jakkolwiek nieco mnie drażniły reakcje Misaki, jest to zdecydowanie mój ulubiony tomik.

Tym razem mam kilka zastrzeżeń do tłumaczenia, ponieważ niektóre kwestie wydawały się sztywne i nieco niedopasowane do sytuacji. Jest to bardziej ogólne wrażenie pozostające po przeczytaniu całego tomiku, niż zarzut wobec konkretnych zwrotów. Zwykle jestem bardzo wymagająca, jeśli chodzi o romantyczne wyznania i stawiam poprzeczkę wysoko, dlatego wydaje mi się, że mogło być nieco lepiej pod tym względem. Moje nieusatysfakcjonowanie może wynikać z tego, jak bardzo tłumacz rozpieścił czytelnika w poprzednich tomikach. Aczkolwiek nie ukrywam, że nadal zdarzało mi się śmiać podczas czytania i w większości lektura była bardzo przyjemna.

Zachwycił mnie jeden techniczny aspekt mangi! Numeracja stron, która już nie jest sporadyczna, wręcz przeciwnie. Dodatkowo obrazek z okładki jest śliczny i idealny na brzydką i szarą porę roku, jaką teraz mamy. Płatki wiśni zawsze dobrze robią na samopoczucie. Po raz pierwszy też ilustracja z okładki ma szanse zgadzać się z treścią…