Tanuki-Manga

Połowę siódmego tomu Czarodziejki z Księżyca zajmuje zakończenie historii o Mędrcze, Chibiusie i Klanie Czarnego Księżyca. Nie da się ukryć, że cały ten epilog rozciągnięty jest mocno ponad miarę i służy głównie temu, by jeszcze mocniej wyeksponować wyraźnie lubianą przez autorkę córkę Serenity i Endymiona. Na szczęście w połowie tomiku zaczyna się nowa historia – ta, którą wielu fanów uważa za najbardziej udaną spośród wszystkich sailorkowych opowieści, a która w wersji animowanej nosił tytuł Sailor Moon S.

W jej pierwszych rozdziałach poznajemy dwoje nowych bohaterów – skrzypaczkę Michiru Kaioh i kierowcę rajdowego Harukę Tenoh. Obydwoje są gwiazdami, uczniami elitarnego liceum Mugen i z jakichś powodów (dla fana – oczywistych) mają oko na Usagi i Mamoru. W międzyczasie pojawia się nowy wróg, który przemienia ludzi w potwory. Ale nie to jest najgorsze – prawdziwym koszmarem jest fakt, że Chibiusa wróciła…

Od dwóch­‑trzech tomów tłumaczenie uległo poprawie (albo po prostu pojawiła się korekta), niestety, jeszcze gorzej niż w poprzednich tomach przedstawia się tu sprawa z cięciem stron – czasami nawet połowa dymka pozostaje niewidoczna. Denerwujące to bardzo, ponieważ sprawia wrażenie pospolitej niechlujności – rozumiem, gdy na przyciętej stronie znika niewielki ułamek obrazka, ale gdy problemem jest odczytanie treści dymka, bo połowa słów jest niewidoczna, trudno mi uwierzyć w przeoczenie, zwłaszcza że pojawia się to w kilkunastu miejscach.

Z okładki straszą Usagi i Chibiusa na dość oczoprzykrym tle. Na ostatniej stronie mamy litościwie tylko streszczenie fabuły zamiast kolejnej porcji różu. Aż pięć ostatnich stron zajmują różnego rodzaju dywagacje autorki. Znamienne, że strona z przedstawieniem postaci wydrukowana jest równie kiepsko, jak w tomie poprzednim, z tymi samymi błędami.