Tanuki-Manga

Yuki i Kaname odeszli. Szli i szli, wędrowali przez ośnieżone góry i lodowe tunele, aż wreszcie dotarli do celu swej wędrówki – starej rezydencji Kuranów. Tam czeka na nich Seiren, która przygotowała opuszczoną dotychczas posiadłość na przybycie właścicieli. Tymczasem Rima i Shiki wyruszają na poszukiwanie Ichijou – czy go znajdą, nie wiadomo, ale prawdopodobnie byłoby dla niego znacznie lepiej, gdyby tak się stało. Tajemniczą kobietą, która zaopiekowała się nieprzytomnym Takumą po wygranym pojedynku z własnym dziadkiem, okazuje się Sara Shirabuki i wszystko wskazuje na to, że nie działa ona ze szlachetnych pobudek. Yuki i Kaname zapewniają się wzajemnie o swoich uczuciach i składają różne deklaracje ukryci przed całym światem… I tak mija rok, jak informuje nas autorka. Ale czy przez te dwanaście miesięcy coś się zmieniło? Yuki nadal wygląda na tak samo niezdecydowaną i rozdartą między Kaname a Zero, a i zwiększanie stanu wiedzy wymaganej od wampirzej księżniczki idzie jej opornie: nawet pomoc Aido (który najwyraźniej wprowadził się do rezydencji, nic nie mówiąc reszcie przyjaciół, bo Ruka i Kain znajdują miejsce pobytu Kuranów na własną rękę) na niewiele się zdaje. Dziewczyna ma także „małe” problemy ze stricte wampirzą częścią swej natury – nadal zachowuje się niczym dziecko, odmawiając używania kłów.

Zero jednocześnie wypełnia obowiązki Łowcy i uczy się w szkole KUROSU, w której zajęcia odbywają się nadal, z tą różnicą, że klasy nocne przestały istnieć. W Stowarzyszeniu Łowców, podobnie jak i we wspomnianej placówce, zdaje się zresztą panować okrutny chaos – nie wiadomo, kto, co, jak, dlaczego i po co? Ciekawa jestem, czy takie były zamierzenia autorki, czy może sytuacja wymknęła jej się spod kontroli. Rok to długi okres czasu, a jednak dopiero teraz Łowcy postanawiają spotkać się z wampirami na polu oficjalnym, czyli poprzez tak zwany wieczorek towarzyski. Prosty sposób na zgromadzenie absolutnie wszystkich postaci w jednym miejscu, łącznie z Ichijou, który najwyraźniej bardzo się przez kilkanaście miesięcy zmienił, oraz… Yori. Tak, przyjaciółka Yuki nie pozwoliła wymazać sobie wspomnień dotyczących prawdziwego oblicza klas nocnych – i nie tylko ona. To bardzo ciekawe, że żyjące w wielkiej konspiracji potężne wampiry i tacyż Łowcy bez trudu pozwolili na realizację kaprysu bandy nastolatków. Będą tego rzecz jasna żałować, bo Yori szuka możliwości spotkania z Yuki i zyskuje ją poprzez nowego bohatera – Takamiyę, dawnego przyjaciela Zero i ucznia Togi. Postępuje on cokolwiek lekkomyślnie, wprowadzając ludzką dziewczynę na przyjęcie pełne wampirów, ale prawdziwie zdziwi się zapewne dopiero, gdy pozna tożsamość osoby określanej przez Yori jako „wampirza przyjaciółka”. Oj tak, następny tomik zapowiada się interesująco. Tym bardziej, że o ile Yuki nadal myśli o Zero jak o dawnym przyjacielu, on postrzega ją wyłącznie w kontekście celu, który prędzej czy później będzie należało zlikwidować. A bal, na którym mają być oboje, właśnie się rozpoczyna…

Polskie wydanie trzyma poziom – papier jest tak samo biały, druk równie dobry, a numeracji tradycyjnie prawie nie ma. Obwoluta prezentuje się ładnie, choć w moim egzemplarzu jest źle zagięta i to, co powinno znaleźć się na prawym skrzydełku, lekko wyłazi na przednią okładkę – nie wiem, jak w przypadku innych. Przekład jest w porządku, choć w którymś momencie zauważyłam rzucające się w oczy „conajmniej”, interpunkcyjne wpadki także się zdarzają, ale to nadal nie są rzeczy, które w znaczący sposób wpływają na jakość lektury. Zaczynam powoli dochodzić do wniosku, że niezręczność niektórych kwestii może wypływać z oryginalnych dialogów. Pomijając jedną stronę „Wstępu wzbronionego dla zbroczonych!”, tomik pozbawiony jest jakichkolwiek bonusów – chyba że liczyć ramki odautorskie dotyczące wyjazdu Matsuri Hino do Niemiec w 2008 roku i fanarty nadesłane przez polskich czytelników, wstawione przez Waneko.