Tanuki-Manga

W pięknej i delikatnej postaci, której wizerunek zdobi okładkę drugiego tomu Tokyo Ghoul:re, niełatwo być może rozpoznać Toukę Kirishimę, znaną czytelnikom z Tokyo Ghoul, jednak po zapoznaniu się z treścią pierwszych rozdziałów recenzowanego woluminu nie ma wątpliwości, że to właśnie ona. Kiedy Sasaki spotyka piękną kelnerkę w nowo odkrytej kawiarni, nie jest w stanie jej rozpoznać z powodu amnezji, a jednak wyraźnie czuje się wstrząśnięty na jej widok. Jak długo zajmie mu odzyskanie wspomnień? To tylko jedno z pytań, z którymi czytelnik pozostawiony zostaje po lekturze woluminu…

Tymczasem oddziałowi Quinx przydzielone zostaje zadanie specjalne BSG, polegające na zdemaskowaniu i schwytaniu ghuli zaangażowanych w aukcje organizowane przez niejaką Madam – postać znaną z pierwszej części mangi. Aukcje działają w podobny sposób, jak niegdysiejsze restauracje ghuli – trafiają na nie porwani ludzie, których za niekiedy bajońskie kwoty ghule wykupują na własny użytek, niekiedy traktując jak zwierzątka do tresowania, zazwyczaj jednak przeznaczając na wyszukany posiłek. Grupa pod dowództwem Sasakiego ma wspierać inną jednostkę BSG, której szefem jest Suzuya Juuzou, a zatem kolejny znajomy powracający na karty opowieści o świecie ghuli. Charakter Suzuyi zasadniczo się nie zmienia, choć widać, że przez dwa lata, które upłynęły od akcji w dwudziestej dzielnicy, stał się bardziej odpowiedzialny, co umożliwiło mu objęcie roli dowódcy grupy bojowej BSG.

Znalezienie miejsca tajemniczej aukcji nie należy do rzeczy łatwych. W tym celu nasi bohaterowie muszą uciec się do podstępu. Ich plan zakłada, że w odpowiednich przebraniach spróbują podejść ghula polującego na przedmioty aukcji i dadzą się schwytać. Plan udaje się aż nazbyt dobrze – Suzuya i Tooru trafiają na aukcję i choć w odpowiednim momencie z pomocą wkraczają inspektorzy BSG, nie stanowi to gwarancji bezpieczeństwa uprowadzonych. Ostatecznie tom drugi kończy się niespodziewanym zwrotem akcji – tym bardziej że bierze w nim udział kolejny bohater, którego losy dawno wydawały się już przesądzone. Wygląda na to, że Ishida zamierza wskrzesić niejedną postać z Tokyo Ghoul i przedstawić ją fanom w zupełnie innym świetle…

Drugi tom serii jeszcze wyraźniej unaocznia postępy autora w zakresie rysunku. Wspomniałam, że niełatwo rozpoznać na okładce Toukę, i to nie tylko ze względu na kolorystykę. Wiele postaci, w tym właśnie młoda kelnerka, otrzymuje w Tokyo Ghoul:re nowe rysy twarzy – i powiedzmy to wprost, o wiele ładniejsze i subtelniejsze. Spoglądając na pierwsze tomy Tokyo Ghoul i porównując je z najnowszymi częściami, trudno uwierzyć, że autorem jest ta sama osoba. Poprawia się praktycznie każdy aspekt rysunku – nie tylko bohaterowie wyglądają ładniej i bardziej proporcjonalnie. Również tła, ilość detali, a nawet drobiazgi takie jak cieniowanie, nadające rysunkom głębię, wpływają bardzo korzystnie na odbiór całości.

Polska edycja stoi na bardzo wysokim poziomie. Tłumaczenie dialogów, raportów i onomatopei jest bardzo staranne, podobnie zresztą, jak skład tomiku – nic się nie rozkleja, marginesy są szerokie, żaden rysunek nie został nieopatrznie przycięty. Nadzwyczaj ładnie prezentują się również pierwsze kolorowe strony, zarówno pod względem rysunku, jak i palety barw dopieszczone do najmniejszego detalu. Mam szczerą nadzieję, że zarówno autor mangi, jak i polski wydawca utrzymają ten poziom do samego końca.