Tanuki-Manga

Tajemniczy gość, który przybył na festyn kulturalny, okazuje się bliskim współpracownikiem dziadka Takishimy. Aoi Ogata ma sprawdzić, czy Kei przebywa w odpowiednim towarzystwie i w razie jakichkolwiek wątpliwości zabrać go do Londynu. Oczywiście Hikari nie ma zamiaru na to pozwolić i postanawia udowodnić Aoiemu, że chłopak ma się dobrze i doskonale się bawi razem z przyjaciółmi ze Special A. Niestety jej wizja tego, co dobre dla Takishimy, zupełnie rozmija się z wizją wizytatora, co prowadzi do pewnych problemów.

Po lekturze tomu szóstego odniosłam wrażenie, że Maki Minami doszła do wniosku, iż jest jeszcze za wcześnie na romans i wszelkie deklaracje. Wykorzystując nowego bohatera, narobiła czytelnikom nadziei, by pod koniec tomu wrócić do starego schematu rywalizacji. Był to zabieg o tyle irytujący, że Hikari wreszcie zdała sobie sprawę, co czuje do Keiego i zrobiła pierwszy krok (acz nie do końca świadomie), a następnie uznała zakochanie się za formę przegranej. Biedny Kei… Mógłby mieć każdą dziewczynę w szkole, a uparł się na uroczą, ale głupią jak but Hanazono. Mimo fabularnej wolty szósta część S.A. Special A prezentuje się mrucznie – nareszcie ktoś poza Keim zaczyna się starać, a romans przestaje być zupełnie jednostronny. Historia z Aoim okazuje się interesująca i wciągająca, chociaż brutalnie obnaża, jak emocjonalnie upośledzona i naiwna jest Hikari. Przy okazji mangaczka sugeruje czytelnikom, jak władczą osobą potrafi być dziadek Takishimy – obecnie pełniący rolę „czarnego charakteru”, który co prawda nie pojawia się osobiście, ale z uwagą obserwuje poczynania Special A. Trochę szkoda, że ostatni rozdział, będący zapowiedzią nowej historii, ponownie podejmuje motyw rywalizacji sportowej, acz autorce zostało przecież jeszcze kilka asów w rękawie. Nie przypuszczam, żeby Aoi miał nagle zacząć pełnić ważną rolę, ale przecież zostało jeszcze całe stadko sympatycznych bohaterów do wykorzystania. Relacje między poszczególnymi członkami Special A są chyba bardziej skomplikowane niż te łączące główną parę, więc z niecierpliwością oczekuję kolejnych tomów, tym razem skupiających się na reszcie towarzystwa.

Jakość wydania nie zmieniła się – odrobinę zaskoczyła mnie duża ilość szarości, ale po dokładnym przestudiowaniu tomiku doszłam do wniosku, że wynika to ze stylu autorki, a nie problemów drukarskich. Tłumaczenie trzyma ten sam dobry poziom, nie wypatrzyłam także żadnych błędów czy literówek. Numeracja stron jest obecna i chociaż nie dotyczy każdej strony, pozwala na swobodne poruszanie się według spisu treści. Szóstą część, na którą składa się sześć rozdziałów, kończy krótki odautorski dodatek o Szmacianym Tadashim, tym razem pomagającym Hikari gotować curry, a także jednostronicowa ilustracja przedstawiająca bohaterów mangi, stworzona przez asystentów pani Minami. Oprócz tego w tomiku znajdziemy jeszcze przynajmniej dwie ciekawostki: pierwsza to Wróżenie z imion, czyli umieszczony u dołu strony dwuczęściowy dodatek, w którym autorka opisuje cechy charakteru męskich bohaterów na podstawie ich imion; drugi to fanart zamieszczony pod koniec tomu. Rzecz interesująca głównie ze względu na to, że jest to pierwszy fanowski rysunek, jaki Waneko opublikowało w S.A. Special A. Dwie ostatnie kartki zajmują reklamy. Przód obwoluty zdobi bardzo ładny obrazek przedstawiający Hikari i Aoiego z kwitnącym drzewem wiśni w tle. Z tyłu znajduje się mały obrazek wątpliwej jakości artystycznej z Keim oraz Hanazono, acz nie udało mi się dojść, dlaczego dziewczyna ma różowe włosy. Pod nim możemy przeczytać krótkie streszczenie tomiku.