Tanuki-Manga

Okazuje się, że to przybrany brat Garekiego, Yotaka jest odpowiedzialny za morderstwa. Chcąc chronić siostrę, podobnie jak zmarła Tsubaki, zgodził się przyjmować tajemnicze specyfiki, które sprawiły, że przemienił się w nadczłowieka. Ponieważ Yogi zdaje sobie sprawę, jak ważny jest dla Garekiego Yotaka, postanawia walczyć z nim sam. Tymczasem odesłany z miejsca zdarzeń Nai wraz z Tsubame wpada w łapska człowieka odpowiedzialnego za zaistniałą sytuację. Ostatecznie wszystkim ratuje skórę Hirato, wspomagany przez załogę Statku Pierwszego.

Trzeci rozdział to odskocznia po dość dramatycznych wydarzeniach z początku tomiku – bohaterowie muszą pomóc załodze Statku Pierwszego w zorganizowaniu widowiska. Pech chce, że spod kontroli wymyka się system obronny CYRKU, w postaci pewnego królika (pełniącego podobne funkcje, co owce na statku Hirato), co nie pozostaje bez wpływu na wystawiane przedstawienie. Tymczasem kapitanowie gromadzą się na ważnej naradzie, po której Tsukitachi prosi Hirato o małą przysługę. Tym samym bohaterowie trafiają do mroźnej krainy Rinoll, gdzie proste śledztwo przeradza się w poważne kłopoty…

Warto zauważyć, że w omawianym tomiku historia Naia zdecydowanie schodzi na dalszy plan, a pałeczkę przejmuje Gareki. Wyraźnie widać, iż autorka nie ma zamiaru skupiać się tylko na słodkiej i bezbronnej maskotce, coraz więcej miejsca poświęcając pozostałym postaciom. Wątek pochodzenia Naia nadal jest obecny, ale więcej tu pytań, niż odpowiedzi. O ile załoga Statku Drugiego i Gareki mimo wszystko traktują Naia jak człowieka, o tyle dla wyżej postawionych członków CYRKU jest jest on głównie interesującym obiektem badań. Skoro jednak jest tak cenny, dlaczego nikt nie zamknął go na cztery spusty, żeby antagoniści nie mieli okazji do porwania go? O dziwo, w trzecim tomie bohaterowie rozwiewają nasze wątpliwości i to w sposób całkiem przekonujący i logiczny.

Chociaż ogólny nastrój jest raczej minorowy, mangaczka na razie nie stara się doszczętnie zniszczyć życia bohaterom. Wszyscy, z Yogim na czele, mają w sobie spore pokłady optymizmu, który z żadnej porażki nie daje zrobić tragedii, acz przyznaję, że nieco obawiam się, w którą stronę pójdzie komiks. Opowieść cały czas punktuje różnymi drobiazgami, od absurdalnie zabawnych scenek po rozwój postaci – tu prym wiedzie wspomniany wyżej Yogi, wyrastający na wyjątkowo sympatycznego bohatera.

Po raz kolejny wypadałoby się pozachwycać śliczną obwolutą, utrzymaną w kolorach tęczy, a przedstawiającą Yogiego. O dziwo, duża ilość żywych barw, elementy o metalicznym połysku i błyszczący papier w tym przypadku stanowią znakomite połączenie, dalekie od jarmarcznej pstrokacizny. Karneval ma prześlicznie zaprojektowane obwoluty i mam nadzieję, że ta tendencja się utrzyma. Naturalnie czytelników wita kolorowa „wkładka”, dla odmiany z Garekim – tu też przez chwilę pozachwycam się pastelową, ale znakomicie dobraną i szlachetną kolorystyką (błękity, szarości, róże i kilka mocniejszych akcentów). Drugą stronę zajmuje spis treści (średnio przydatny, gdyż numeracja stron pojawia się rzadko), ozdobiony rysunkami bohaterów w wersji SD i nawiązujący do rozdziałów „zimowych”. Jakość druku jest dobra, podobnie zresztą jak tłumaczenie – tu zwracają uwagę dialogi antagonistów pojawiających się pod koniec tomu. W sumie za jedyne potknięcie można uznać opis CYRKU, znajdujący się na początku: ktoś trochę przesadził z ilością różnych odmian słowa „który”. W trzeciej części znajdziemy sporo dodatków odautorskich – tomik kończą trzy bonusowe historyjki, a także bogate profile najważniejszych poznanych do tej pory bohaterów. Nie zabrakło także długiego posłowia mangaczki, w którym wyjaśnia zapis imion postaci. Ostatnią stronę zajmuje stopka redakcyjna. Przy okazji chciałam zwrócić uwagę na krótkie, zabawne komiksy, umieszczone na okładce – czasem warto zajrzeć pod obwolutę!