Tanuki-Manga

Informacje! Całe morze istotnych informacji, przynajmniej w porównaniu z poprzednimi tomami, a wszystko to dzięki Yogiemu. Po masakrze w Merumerai Yogi nadal pozostaje w „wersji” srebrnowłosej, przysparzając pozostałym członkom załogi mnóstwa problemów. Chociaż wydaje się, że Hirato bagatelizuje sprawę, tak naprawdę wraz z Akarim robi wszystko (no prawie), by znaleźć i zaaplikować chłopakowi lekarstwo. Gareki, który nie wierzy w wersję o alergii, postanawia wykorzystać zdolności Naia, by dowiedzieć się prawdy o koledze i jego dziwnych przemianach.

Szczerze mówiąc, całkowicie zaskoczyło mnie, że kiedy Hirato dostrzega zainteresowanie Garekiego tematem, nie zbywa go, tylko dokładnie wyjaśnia, co i jak. Teoretycznie jako kapitan powinien zachować sprawę w tajemnicy, ale że zarówno Gareki, jak i Nai, są wyjątkowo zaangażowani w działania CYRK­‑u, uznaje, że tak po prostu będzie lepiej. Cóż, zagadka umiejętności Yogiego okazuje się raczej łzawa i tragiczna, ale dostarcza mnóstwo wiadomości na temat Kafuki i varug. Okazuje się, że potwory powstały w wyniku eksperymentów rządu z inkyuną, mikroorganizmem odpowiedzialnym za przemianę ludzi w varugi. Jednak przerażone wynikami doświadczeń władze zakazały dalszych eksperymentów na ludziach – co naturalnie nie wszystkim naukowcom było w smak. Ostatecznie pewna grupa badaczy zdradziła i tak właśnie powstała Kafuka, podczas gdy do walki z nią powołano CYRK.

To oczywiście tylko skrótowy przegląd informacji z tomu jedenastego. Dzięki obszernym wyjaśnieniom Hirato poznajemy historię Yogiego, który okazuje się bardzo niezwykłym człowiekiem i to pod wieloma względami. Kapitan Statku Drugiego wyjaśnia także, w jaki sposób działają bransolety organizacji, a dzięki krótkiej retrospekcji możemy zobaczyć, jak wyglądały początki Hirato i Tsukitachiego w CYRK­‑u. Pod koniec zaś autorka odwiedza antagonistów, jednocześnie sugerując, że może wreszcie gdzieś zamajaczy wątek główny. Poza tym chętnie dowiem się, jak skończy się sprawa powrotu Garekiego do szkoły, ponieważ temu problemowi mangaczka poświęciła zaledwie kilka zdań w ostatnim rozdziale.

Jako że w tomie jedenastym w centrum wydarzeń znajduje się Yogi, to właśnie on wita czytelników na obwolucie, ale dużo ciekawiej prezentują się nastoletnie wersje kapitanów, umieszczone z tyłu. Oczywiście na okładce nie zabrakło krótkiego komiksu, którego głównym bohaterem jest Gareki, „wspierany” przez Hirato i Tsukitachiego. Standardowo w środku znajdziemy kolorową grafikę i takiż spis treści. Jakościowo tomik nie odbiega od poprzednich – wyraźny druk, dobry papier i niestety gdzieniegdzie przycięte kadry. Nie mam zastrzeżeń do tłumaczenia, chociaż trudno mi się przyzwyczaić do bardziej luźnego stylu wypowiedzi Akariego, za to korekta przepuściła kilka drobiazgów. Na stronie 25 zabrakło ogonka i kreseczki w dość natchnionym monologu Garekiego: Zamierzam stac sie…, na stronie 36 pojawiło się „ciężko” zamiast „trudno” (swoją drogą, brak numeracji stron boli…). Tradycyjnie już tomik kończą dodatki, czyli trzy bonusowe historie oraz relacja z nagrania, tyle że tym razem anime (chibi Hiroshi Kamiya jest cudny!). Ostatnie strony zajmuje posłowie autorki, stopka redakcyjna i reklama własna Waneko.