Tanuki-Manga

Dla jaszczuroludzi nadszedł czas próby. Kokytos wychodzi im naprzeciw, wyzywając do walki najsilniejszych wojowników ze wszystkich zjednoczonych plemion. Choć rezultat starcia wydaje się przesądzony, to obrońcy stawiają czoło wyzwaniu, któremu nie są w stanie sprostać.

Tymczasem w ludzkich państwach trwają polityczne rozgrywki. Renner, księżniczka Re­‑Estize, wypowiada wojnę zorganizowanej przestępczości, wykorzystując do tego celu znajomych poszukiwaczy przygód rangi adamantowej. Mimo szlachetnych celów można pani nie zaskarbiła sobie jednak przychylności reszty rodziny królewskiej, zaś jeszcze mniej poważają ją szlachcice. Oni jednak często mają w tym własny cel, bowiem przestępczy proceder nie wydaje się odbywać bez ich udziału. Organizacja posługująca się aliasem Osiem Palców wciąż wymyka się sprawiedliwości. Teraz jednak księżniczka i jej kompani wpadają na właściwy trop, by raz na zawsze ukrócić działalność złoczyńców.

Ósmy tom Overlorda zamyka, moim zdaniem mocno przeciągnięty, epizod z jaszczuroludźmi. Muszę przyznać, że w mandze nie dłużył mi się on tak, jak w anime, nadal jednak jestem zdania, że jak na poboczny wątek poświęcono mu zbyt wiele miejsca. Na szczęście jednak teraz fabuła wraca na właściwe tory, odkrywając kolejne sekrety świata przedstawionego. W tej części już znani główni bohaterowie wciąż pojawiają się epizodycznie, jednak wraz z upływem czasu znowu będą grali pierwsze skrzypce.

Pierwszym zwiastunem nowego epizodu opowieści jest ilustracja na obwolucie, przedstawiająca nowych bohaterów – Renner i jej przybocznego gwardzistę Climba. Charakterystyczny dla niektórych komiksów Studia JG pokrywający napisy lakier w pewien sposób wyróżnia Overlorda spośród obecnych na naszym rynku mang podobnej kategorii i w tym samym przedziale cenowym. Trochę ekskluzywności nigdy nie zaszkodzi, chociaż zdarzą się tacy, dla których zabieg ów będzie przypominał zestawienie lufy i mercedesa. Podczas lektury rzucił mi się w oczy, jak mniemam, błąd w składzie. Mianowicie na stronie 38 w kadrze w lewym dolnym rogu nachodzą na siebie dwie linie napisów. Tekst nie jest przez to nieczytelny, jednak odnoszę wrażenie, że powinien być rozdzielony na osobne linie po przeciwnych rogach kadru. Ponadto, czego wcześniej nie zauważyłem, niektóre kadry są minimalnie przycięte, przynajmniej w porównaniu do wydania z japońskiego czasopisma, jednak tylko na zewnętrznych krawędziach i to w niewielkim stopniu. Nie rzuciło mi się w oczy, żeby skrócono kogoś o głowę podczas składu tomiku.