Tanuki-Manga

Kyouma Mabuchi jest zaskoczony faktem, że Loser zna jego przeszłość, a także wie zaskakująco dużo na temat ogniw. Szybko wychodzi na jaw, że celem ataku nie jest rzeźba anioła, a ukryte w niej ogniwo zwane „Numerem”. Niestety pojedynek, a także interesującą rozmowę bohaterów przerywa pojawienie się kustosza muzeum, który pragnie uniknąć kradzieży za wszelką cenę – w tym celu nakazuje swoim dwóm androidom zabić Mabuchiego i Losera. Problem polega na tym, że zapobiegliwy kustosz popełnia kilka błędów: po pierwsze, jego podwładne są wyposażone w nielegalne ogniwa, co oznacza, że automatycznie stają się celem zbieracza; po drugie, wierzy, że roboty zdołają powstrzymać dwóch tak doświadczonych ludzi i po trzecie, kiedy Kyouma unieruchamia przeciwniczki, zdesperowany kustosz próbuje je uruchomić mimo zniszczonych ogniw. Efekt jest katastrofalny – wymiar zaczyna się walić…

Tymczasem Mira wpada na pomysł, jak namierzyć urządzenia, które zakłócają sygnał. Dzięki przeniesieniu się w wyższe miejsce, nie tylko wyłącza sprzęt Losera, ale poznaje też jego współpracownika. Cóż, koniec końców, przez głupotę i upór kustosza, Loser ucieka wraz ze swoim towarzyszem. Tymczasem Mabuchi dzięki znajomościom unika wielogodzinnych przesłuchań i kwarantanny związanej z zawaleniem się wymiaru. Jednak najbardziej zadowoloną z tego bałaganu osobą jest Mira, która otrzymuje od szefowej okrągłą sumkę za zdobycie urządzeń zagłuszających, oczywiście zasilanych nielegalnymi ogniwami. Druga część komiksu nie jest już tak efektowna, ale mówi czytelnikom sporo o zasadach, na jakich funkcjonują Centrale. Fabuła kręci się wokół wypadku, do jakiego dochodzi w pobliżu posesji Mabuchiego. Grupka dzieciaków o mały włos nie ginie pod stertą starych samochodów, ratuje je Mira, ale płaci za to wysoką cenę. Niestety, zarówno dla maluchów, jak i dla Kyoumy nie jest to koniec sprawy – o pozycji zajmowanej w przyszłości w państwie decydują punkty, które dzieci otrzymują w szkole, istnieją zarówno punkty dodatnie, jak i ujemne. Zbyt duża liczba punktów ujemnych skutkuje przeniesieniem do gorszej placówki edukacyjnej, a co za tym idzie, utratą szans na wysokie stanowisko. Niektórzy rodzice postanawiają pozwać z tego powodu bohatera, inni dostają szansę załatwienia sprawy w bardziej dyskretny sposób, naturalnie odpowiednio kosztowny.

Tomik drugi obfituje w mnóstwo akcji oraz informacje dotyczące ogniw, Centrali, a także jej stosunków z państwem, na terenie którego się znajduje. Na pewno część osób widziała już anime na podstawie mangi, ale warto wspomnieć, że nie wszystkie wydarzenia trafiły do serialu, czego przykładem jest druga historia. Owszem, wypadek miał miejsce, ale był tylko niewiele znaczącym epizodem, gdy tymczasem w komiksie wiąże się z pewną intrygą. Poznajemy również dyrektora operacyjnego Centrali 47, Claire Skyheart, której wnuczka często odwiedza warsztat Mabuchiego. Poza tym, dostajemy zalążek wątku głównego, czyli tajemnicę ogniw zwanych „Numerami”. Chociaż widziałam serial, lektura sprawia mi wiele radości – fabuła jest ciekawa, niezależnie od tego czy chodzi o pojedyncze historie, czy dopiero pełzający wątek główny. Postacie są charakterne i sympatyczne, a przy tym niezbyt sztampowe. Jakby tego było mało, ostatni rozdział kończy się morderstwem w starej rezydencji. Nie ukrywam, że był to mój ulubiony epizod w anime i już nie mogę się doczekać, jak wypadnie w mandze.

Jakość wydania nie uległa zmianie, nadal jest bardzo dobrze. Ponownie do zakupu zachęca efektowna obwoluta, tym razem przedstawiająca Kyoumę w dynamicznej pozie. Na przednim skrzydełku obwoluty znajdziemy kilka słów od autora, dotyczących tworzenia w kolorze. Pierwsze cztery strony wydrukowano na papierze kredowym, w kolorze. Nie zabrakło spisu treści i wewnętrznych marginesów – ten pierwszy przydaje się, ponieważ większość stron ma numerację. Nie mam żadnych zastrzeżeń do druku i tłumaczenia, nie rzuciły mi się też w oczy błędy. Tom drugi nie zaskakuje bogactwem dodatków, oprócz „Minikącika”, w którym Rose, android znana już poprzedniej części, opowiada o wieżach i Centralach. Ostatnią stronę zajmuje stopka redakcyjna, tym razem obyło się nawet bez reklam. Cóż, byle do trzeciego tomu, który zapowiada się wybornie!