Tanuki-Manga

Wśród licznych pytań, na jakie ma odpowiadać trzeci tom Rycerzy Sidonii, zgodnie z tekstem reklamowym z obwoluty znajduje się między innymi: „Czy przeszłość statku zakuje Nagate w okowy przeznaczenia?” Pomijając nieznośną patetyczność tego wyrażenia, pomijając również fakt, że trzeci tom nie udziela odpowiedzi na to akurat pytanie, rzeczywiście dowiadujemy się bardzo wiele o historii „Sidonii”. Ostatnie dwa rozdziały służą niemal wyłącznie wyjaśnieniu tego, co się dzieje, a przedstawione fakty będą miały kluczowe znaczenie później. Mimo przekazywania dużej ilości informacji, akcja nie zwalnia, a pod koniec ma się wręcz wrażenie, że przyśpiesza. Wspominki bohaterów z dawnych czasów śledzi się z większym napięciem niż aktualne wydarzenia, czego zasługa tkwi w, jak podejrzewam, bardziej wyrazistych postaciach.

Aktualne wydarzenia nie są po prostu szczególnie efektowne – to kolejne walki z pustelniakami, z których niewiele momentami wynika, acz przygotowują grunt pod to, co będzie później. A że są całkiem pomysłowe, śledziło się je całkiem przyjemnie. Tego samego nie można powiedzieć o epizodach fanserwisu, które nieodmiennie wołają o pomstę do nieba. Jeśli ktoś się zastanawiał, jaka jest onomatopeja na falowanie cycków w nieważkości, to już wie – jest to „boing”. Że dźwięk rozchodzi się z próżni „wiadomo” niemal z każdego popularnego science­‑fiction, ale tak pomysłowego wykorzystania tego zamysłu jeszcze nie spotkałem.

Narzekam, ale w miarę jak Tsutomu Nihei przedstawia kontekst wydarzeń i zaczynamy lepiej poznawać postacie, tę mangę zaczyna się czytać coraz lepiej. Niektóre historie zaczynają się mocno, a później tracą rozpęd, w tym przypadku jest odwrotnie – wydarzenia zaczynają się nieśmiało, a dopiero z czasem nabierają znaczenia oraz intensywności. W tym tomie pojawia się kopia Hoshijiro stworzona przez pustelniaki, wywołująca zrozumiałe poruszenie Tanikaze, a wspominki historyczne pokazują, że załoga „Sidonii” także zdolna jest do osiągnięcia niepokojącego stopnia transhumanizmu. To wątki oryginalne i zdecydowanie ciekawsze od skromnych początków Rycerzy Sidonii, więc bardzo mnie cieszy, że się pojawiły.