Tanuki-Manga

Ciekawym zabiegiem w Ao no Exorcist jest umieszczenie na pierwszym planie dwóch postaci, których cechy charakteru częściowo się pokrywają. Oczywiście między Rinem a Ryujim Suguro, zwanym Bonem, jest sporo różnic, ale obaj mają silne, dominujące charaktery i są w gorącej wodzie kąpani. Pierwszy stara się zachowywać nieco dojrzalej (z efektem raczej odwrotnym), a za zachowaniem drugiego zdaje się kryć coś więcej, niż tylko buńczuczna prowokacja, ale bez względu na wszystko, wynik jest jeden – cały pierwszy rozdział poświęcony jest dość szorstkim relacjom Rina z Bonem. Przy okazji poznajemy przeszłość Ryujiego, tragiczne wydarzenie, które ukształtowało go takim, jakim jest i dało mu cel w życiu. Jako że obaj panowie łatwo się denerwują, poza smutną historią jest jeszcze sporo humoru. Kolejny rozdział został poświęcony Shiemi i jej próbom zdobycia przyjaciół, poznajemy też trochę lepiej Izumo Kamiki, oschłą dla obcych i potrafiącą być wredną dziewczynę. Połowa drugiego tomu jest więc dokładniejszym przedstawieniem uczniów uczęszczających na zajęcia szkoły przygotowawczej dla egzorcystów, którzy w tomie pierwszym tylko mignęli na paru kadrach. Oczywiście to nie wszystko – bohaterów czeka egzamin na exwire (kolejny schodek przybliżający ich do bycia egzorcystami), konieczność wyboru rodzaju meistera, jakim chcą być (co łączy się także z koniecznością wyboru konkretnego stylu walki) oraz obóz przygotowawczy przed wspomnianym egzaminem. Podczas obozu zaś mają miejsce niepokojące wydarzenia, nie wszyscy nauczyciele zdają się akceptować obecność Rina, a sam Rin ponownie zmuszony jest do użycia swoich mocy. W tle natomiast trybikami machinacji pracowicie kręci Mephisto Pheles, cały czas knując coś niewiadomego. Pojawia się też kolejny syn Szatana…

Jak poprzednio, tak i tutaj nie można narzekać na nudę. Jest treściwie i dynamicznie (chociaż drugi rozdział trochę mnie męczył i irytował). Ten tom jest też odrobinę dłuższy od pierwszego i skupiony przede wszystkim na uczniach, mniej tutaj innych postaci, raptem kilku nauczycieli ma coś do powiedzenia – w tym oczywiście Yukio, ale jego rola, poza samą końcówką, też jest mocno ograniczona. Dodatkowo mamy jeszcze coś na kształt głównego złego jednego odcinka, z którym musi zmierzyć się Rin.

Na początku tomu natkniemy się na streszczenie dotychczasowych wydarzeń oraz krótkie przedstawienie najważniejszych postaci. Na końcu natomiast ponownie mamy całkiem sporo stron bonusowych: tym razem poza kartami przedstawiającymi kolejne postaci, znajdziemy tu siedem komiksów w formie yonkomy, przedstawiających historię Rina, próbującego przetrwać za marne pieniądze, jakie daje mu Mephisto Pheles. Pod obwolutą również, jak poprzednio, znajdują się ilustracje, w tym zabawny komiks.

Jeśli chodzi o jakość tłumaczenia, to jest to tomik dobry, nie znalazłam niczego, co wymagałoby poprawki, a prawie wszystkie onomatopeje są wyczyszczone (ostały się raptem chyba tylko dwie) i przetłumaczone. Natknęłam się niestety na coś innego: nie wiem jak w innych tomikach, ale w moim na stronach 103, 107 oraz 155 były wyraźne kreski w miejscach, w których nie powinno ich być, na przykład na twarzy postaci (czasami wyglądało to, jakby padał deszcz) – zabrudzenia, które równie dobrze mogą być winą drukarni. Poza tym tomik nie odbiega od tego, co dostaliśmy poprzednio. Jeszcze tylko mała rada – nie trzymajcie za długo w rękach tomu bez obwoluty, ponieważ tusz na okładce może tego nie przetrwać…