Tanuki-Manga

Sytuacja na świecie jest, delikatnie mówiąc, nieciekawa. Dostajemy przegląd różnych incydentów z udziałem demonów, reakcji zwykłych ludzi na niecodzienne wydarzenia oraz działań podejmowanych przez znane nam postaci. Bohaterowie wyglądają na strasznie zajętych ogarnianiem chaosu, w środku którego Mephisto Pheles najspokojniej w świecie wysyła Rina na wycieczkę w przeszłość, zajmującą większość recenzowanego tomu. Rin ląduje w świecie sprzed czterdziestu lat, który wydaje się nieco mroczniejszy od znanego nam ze współczesnego czasu akcji. Po pierwsze, Rin trafia do slumsów, po drugie, nie istnieje jeszcze Akademia Prawdziwego Krzyża, tylko coś zwanego Azylem, a po trzecie, Sekcja Trzynasta działa pełną parą. Nieprzyjemne są to wizje, szczególnie że główną bohaterką tego epizodu – pełnego sierot i eksperymentów na dzieciach – jest matka Rina, Yuri Egin, oraz jego przybrany ojciec Shiro Fujimoto, w tamtym momencie jeszcze smarki. Jest to jeden z bardziej interesujących fragmentów Ao no Exorcist, nawet mimo irytująco gówniarskiego zachowania młodego Fujimoto, który przypomina mi współczesnego Yukio. Chociaż możliwe, że podobieństwo to wynika jedynie z poziomu irytacji, jaką obaj wzbudzają, bowiem przyczyny swojego odstręczającego zachowania każdy z nich ma inne. I mimo wszystko Yukio jest jednak dojrzalszy niż Fujimoto w jego wieku… Za to przyszła matka Rina, na razie mała dziewczynka, wydaje się postacią ciekawą, stabilną, odpowiedzialną i szybko dojrzewającą emocjonalnie. Tylko tak jakby interesuje się nią pojawiający się tu i ówdzie w postaci niebieskich płomyków, nieposiadający jeszcze pełni świadomości Szatan. Ups.

Podróż w przeszłość jest rodzajem retrospekcji, z tą tylko różnicą, że główny bohater ogląda wydarzenia na własne oczy. Czy taki zabieg ma na celu coś konkretnego? Na razie jedyne, co z tego wynika, to obserwowanie reakcji Rina na bieżąco, jako że nie może on w żaden sposób wtrącać się w świat przeszłości (acz nie znaczy to, że nie jest zauważany), może tylko bezsilnie oglądać przeszłe zmagania drogich mu ludzi. Jeśli jednak wysłanie bohatera z jakiegoś powodu jest istotne, to oznaczałoby, że może on jeszcze namieszać w historii. Jedno jest pewne – cokolwiek się stanie, Mephisto Pheles już o tym wie. Kiedy bowiem Rin wylądował w przeszłości, Mephisto sprzed czterdziestu lat dokładnie wiedział, kim on jest. Co z kolei nie tylko nasuwa myśl, że wie on doskonale, co się wydarzy, ale każe także sądzić, że współczesny Mephisto wie, co zdarzy się w przyszłości (ewentualnie można jeszcze wziąć pod uwagę obecność dziury fabularnej).

Oczywiście, w tomie pojawiają się jeszcze inne postaci – najważniejsze wydarzenia dotyczą Yukio oraz Shiemi, ale na razie dostajemy jedynie skrawki (w przypadku Yukio to też za dużo), zapewne więcej o nich będzie, gdy zakończy się ta specyficzna retrospekcja, ale nie w tym tomie.

Obwoluta przedstawia młodego Shiro Fujimoto i Yuri Egin. Pod nią zaś kryją się prościutki obrazek oraz czteropanelówka, wszystko ze wspomnianymi wyżej postaciami. Sporo miejsca na końcu tomu zajmują dodatki: Ao no questionist oraz Kącik malarzy Prawdziwego Krzyża. W tym pierwszym tłumacz musiał dodać element dotyczący polskiego wydania, ale jak najbardziej pasuje on do dialogu prowadzonego przez autorkę i postaci w odpowiedzi na pytania czytelników. W tomie jest jeszcze jeden taki polski rodzynek, ciekawscy sami znajdą, szukać specjalnie nie trzeba.