Tanuki-Manga

Akcja nabrała kolorów i choć mam kilka zastrzeżeń do logiczności przedstawianych wydarzeń, to fabularnie ten tytuł zdecydowanie zyskuje na zniknięciu nastolatków. A nie, przepraszam, jeden dzieciak plącze się przez cały tom – Yuri Egin woła na niego Rinka, choć szerzej będzie znany pod innym mianem: Szatan.

Nadal znajdujemy się w przeszłości i śledzimy losy matki głównego bohatera oraz historię jej spotkania z „przyjacielem” z dzieciństwa. Niebieski płomyk, z którym się kiedyś bawiła, przysposabia sobie jedno z hodowanych w Sekcji Trzynastej ciał, by zstąpić na ten padół w ludzkiej formie. Wygląda na nastolatka, ale naukę musi zacząć początku, jeśli bowiem o wiedzę chodzi, jest niczym tabula rasa. Pomaga mu w tym Yuri Egin, która jedyna jest w stanie jako tako nad nim zapanować. Tylko jako tako, ponieważ Rinka szybko przyswaja teorię, ale emocjonalnie rozwija się bardzo powoli, a w pewnym momencie wręcz zatrzymuje się na poziomie rozkapryszonego i roszczeniowego dzieciaka – co gorsza, z potężną mocą. Rozwój Rinki­‑Szatana oraz jego relacji z Yuri Egin to oczywiście najważniejszy wątek w tym tomie, ale w tle prężnie działa Sekcja Trzynasta, której poczynania również powinny przykuć uwagę czytelnika. Może nawet bardziej niż moją, aby chociaż on zrozumiał, o co, do parszywej nędzy, chodzi Lucyferowi i dlaczego ludzie pracują dla demonów, jednocześnie rzucając komentarzami typu „Nie możemy spełniać żądań jakiegoś demona!”. Mam wrażenie, że jedyną rolą hierarchii w tym tytule jest być elastyczną i służyć autorce według jej potrzeb. Nie będę miała za złe nikomu, jeśli spróbuje mnie wyprowadzić z błędu i udowodni, że to wszystko jednak trzyma się kupy…

Z ciekawostek: rozwój postaci Shiro Fujimoto i jego relacji z – a jakże – Yuri Egin. Jako że ta ostatnia większość uwagi w tym tomie poświęca poskramianiu Szatana, dla Shiro zostało już mniej czasu. To właśnie – paradoksalnie – pozwala nam zajrzeć w jego emocje, gdyż właśnie wtedy, kiedy może się jedynie bezradnie przyglądać rozwojowi wypadków, dojrzewa emocjonalnie. Tylko tak powoli. Poza tym spotykamy starych znajomych: Neuhausa przelotem, nieco dłużej zaś zatrzymamy się przy Todo, a malutka Shura będzie się kręcić w tle kadrów. Rina prawie tu nie ma, zauważamy go w sumie dopiero na małych rysunkach znajdujących się na stronach kończących dany rozdział, gdzie daje wyraz swojemu zażenowaniu oglądaniem wydarzeń z przeszłości rodziców.

Ten tom to nadal skompresowana paczka z akcją i mnóstwem uwijających się w tym wszystkim postaci. Wydarzenia toczą się dynamiczniej i z większą lekkością niż w głównej linii czasowej, zaś w następnym tomie możemy się spodziewać koncentracji już tylko na jednym – rozwiązaniu i tym, co mu towarzyszyło podczas słynnej nocy, kiedy na świecie pojawili się bliźniacy…

Technicznie i jeśli chodzi o tłumaczenie tomik trzyma poziom poprzednich i nawet na malutkich obrazkach, na maciupkich paczkach, znajdują się tycie polskie nazwy zjadanych przez Mephisto smakołyków. Urocze. Tym razem dodatków na końcu tomu jest niewiele – jedynie krótki komiksowy komentarz od autorki oraz reklamy innych tytułów Waneko. Wydawnictwo jest na bieżąco z wydaniem japońskim, więc na kolejny tom przyjdzie poczekać kilka miesięcy.