Tanuki-Manga

Głównymi bohaterami mangi Hiromu Arakawy są bracia Elric, piętnastoletni Edward i o rok młodszy Alphonse. Żyją w świecie, gdzie głównym środkiem transportu jest kolej żelazna, porządku w kraju pilnuje wojsko, a sztuka alchemii jest wysoko rozwinięta. Dlaczego Edward i Alphonse są tak niezwykli? Ed w wieku zaledwie dwunastu lat został państwowym alchemikiem, żywą bronią na usługach armii. Razem z bratem przemierza kraj wzdłuż i wszerz w poszukiwaniu słynnego artefaktu, kamienia filozoficznego. Ale po co dzieciom tak potężna i niebezpieczna substancja? Chłopcy chcą odzyskać swoje ciała. Nie bez powodu Ed wraz z licencją alchemika otrzymał przydomek Stalowy – jego prawa ręka i lewa noga są zastąpione przez automatyczną zbroję. Natomiast Al w ogóle nie ma ciała, jest ogromną zbroją potrafiącą mówić.

Chłopcy wychowywali się z matką. Po ojcu zostały w domu tylko książki dotyczące alchemii, które studiowali dla rozrywki. Gdy ich matka nagle zmarła, postanowili przywrócić ją do życia. Niestety zabawa w Pana Boga zazwyczaj źle się kończy – tak też było i w tym wypadku. Bracia na własnej skórze przekonali się, że nie można oszukać najważniejszego prawa alchemii: „aby coś otrzymać, musisz poświęcić coś w zamian”. Za próbę wskrzeszenia matki zapłacili ogromną cenę. Ed stracił nogę i poświęcił rękę, aby móc przenieść duszę brata w zbroję.

Muszę przyznać, że jest to jedna z najciekawszych pozycji, jakie kiedykolwiek czytałam. Wartka akcja, humorystyczne dialogi i rysunki, fascynujący bohaterowie (każdy znajdzie swojego ulubieńca) i świetna fabuła. Oto co recenzenci lubią najbardziej. Wszystkie projekty postaci, nawet tych epizodycznych są bardzo dokładnie przemyślane i zaprojektowane, tak że idealnie zapełniają swoją niszę w opowieści i nadają jej nowy bieg.

Przedstawmy teraz trochę bliżej sylwetki braci Elric. Edward jest niskim blondynem z warkoczykiem, chodzącym w czarnym płaszczu i wszędzie zabierającym walizkę (Ewenement! Nie chodzi ciągle w tej samej bieliźnie!). Jest bardzo energiczny, inteligentny, sprytny i pełen najdziwniejszych pomysłów. Mimo że tego po sobie nie pokazuje, bardzo cierpi przez to, że obaj z bratem stracili swoje normalne ciała. Zazwyczaj widzimy go jednak żartującego albo wściekającego się. Eda bardzo łatwo urazić (nieraz ze skutkiem śmiertelnym) śmiejąc się z jego wzrostu. Ma duże kompleksy na tym punkcie, więc radzę uważać. Alphonse jest tym spokojniejszym z braci. Jego wygląd jest bardzo mylący, ponieważ jako wielka zbroja sprawia wrażenie starszego, silniejszego i groźniejszego. Jest łagodnym i delikatnym chłopcem (co nie znaczy, że nie potrafi się zdenerwować), dysponującym także dużą wiedzą alchemiczną. Zazwyczaj musi hamować swojego brata oraz pamiętać o dobrym wychowaniu. Często pełni rolę opiekuna Eda. Jest wiernym przyjacielem i świetnym współtowarzyszem podróży. Obaj chłopcy oprócz alchemicznych zdolności dysponują również niespotykaną w ich wieku sprawnością fizyczną. Niedługo po śmierci matki przeszli intensywny trening u Mistrza, o którym wolą nie wspominać (i o treningu, i o Mistrzu).

Od strony technicznej nie można się do niczego przyczepić. Autorka ma charakterystyczny styl, świetnie sprawdzający się zarówno w scenach walki, dramatu, jak i komedii. Jak już wspomniałam, fabuła jest świetna. Nie ma żadnych nudnych zapychaczy, wszystko jest dopowiedziane i jasne. Informacje odnośnie kraju, przeszłości bohaterów i samej alchemii są dawkowane stopniowo, tak że czytelnik nie ma jakichkolwiek problemów ze zrozumieniem treści merytorycznych. Wszystkie wątki łączą się w spójną, niesamowicie wciągającą całość.

Cała historia kręci się wokół braci Elric i ich pragnienia odzyskania normalnych postaci za wszelką cenę. Jednak im więcej zdobywają wiadomości, tym więcej pojawia się pytań bez odpowiedzi. Z mroków przeszłości wracają zapomniane postacie i zdarzenia, intryga się zagęszcza. A w tym wszystkim dwójka tak naprawdę małych chłopców, których życie zmusiło do podejmowania dorosłych decyzji, od których zależeć może nie tylko ich własne życie. Na szczęście są ludzie tacy jak Winry, babcia Pinako, czy załoga kwatery głównej Wschodniego Regionu z Royem Mustangiem na czele, którzy zawsze pomogą w potrzebie.

Za tłumaczenie należy się JPF naprawdę duży plus. Wszystkie dialogi i dopiski są świetnie przetłumaczone, a styl wypowiedzi dopasowany do konkretnych bohaterów. Byłam naprawdę mile zaskoczona jakością tłumaczenia. Jedyny szkopuł to tłumaczenie przydomka Eda – „fullmetal”, ale redakcja przyjęła zasadę tłumaczenia wszystkich tytułów alchemików, więc można przymknąć na to oko. Dziękujmy Bogu, że „fullmetal” zostało przełożone jako „stalowy”, a nie „metalowy”.

Mangę tę polecam absolutnie wszystkim. Może nie każdy ją pokocha, ale warto ją znać. Mnie urzekł jej realizm. Nie ma tutaj ckliwych historyjek miłosnych, walk superbohaterów, z których jedna strona zawsze wychodzi zwycięsko i bez szwanku. Autorka rozważa w niej (nieco upadłą) moralność człowieka i jak daleko jesteśmy się w stanie posunąć, aby otrzymać coś, na czym nam naprawdę zależy.