Tanuki-Manga

Wśród bohaterów klasy S nie brakuje potężnych jednostek, zdolnych w pojedynkę poradzić sobie z niemal każdym zagrożeniem. Kwestią otwartą pozostaje, kto spośród nich jest najpotężniejszy, albowiem ranking uwzględnia nie tylko siłę, ale również dokonania, zaś ratowanie cywilów nie zawsze wymaga nadzwyczajnych zdolności bojowych. Nieoficjalnie tytuł najsilniejszego człowieka na ziemi dzierży King, siódmy w rankingu bohater o pokrytej bliznami twarzy i przytłaczającej aurze, która sprawia, że większość przeciwników poddaje się na sam jego widok. Ów siłacz skrywa jednak pewną tajemnicę, na której trop w wyniku zbiegu okoliczności wpada Saitama. Nie tylko poznaje sekret potęgi starszego stopniem kolegi po fachu, ale udaje mu się również dowiedzieć, co ten robi w czasie wolnym od ratowania świata. Odkrycia okazują się zaskakujące…

One­‑Punch Man po raz kolejny zaskakuje nietuzinkowymi pomysłami, które w komediowym sosie kryją rozsądne i życiowe przesłanie. Wątek Kinga nie tylko spójnie tłumaczy pewne wydarzenia z poprzednich tomów, ale również pokazuje wady organizacji powołanej do obrony zwykłych obywateli. Późniejsze strony ukazują jeszcze inne oblicze problemu. POSS wciąż obawia się proroctwa Siwejbaby, postanawia więc ogłosić amnestię dla przestępców, którzy dobrowolnie przejdą na jasną stronę mocy i zasilą szeregi stowarzyszenia, co pozwoli na zwiększenie jego potencjału. Niestety, na spotkaniu pojawia się ktoś, kto ma wobec bohaterów zupełnie inne plany.

Ósmy tom mangi oprócz głównego wątku zawiera dwie historie poboczne. W pierwszej zarówno Genos, jak i Saitama wyruszają na tematycznie zbliżone misje zlecone przez POSS. Pierwszy z nich ma poskromić bestię, która uciekła z tajnej hodowli, zaś drugi… odnaleźć zaginionego kotka córki jednego z dygnitarzy organizacji. W kolejnym rozdziale Bang, który wciąż nie zrezygnował z pomysłu zainteresowania Saitamy zapisaniem się do szkoły sztuk walki, postanawia zarzucić przynętę na łysego herosa, oferując darmowy poczęstunek w postaci przepysznych langust. Niestety, zbiega się to w czasie z wizytą adeptów konkurencyjnej szkoły, którzy postanawiają zniszczyć dojo mistrza Banga.

Polskie wydanie ósmego tomu prezentuje sprawdzony wysoki poziom, począwszy od jakości wykonania samego tomiku, na tłumaczeniu skończywszy. Wraz z pojawianiem się kolejnych, coraz dziwniejszych bohaterów pobocznych o nietypowych imionach i zdolnościach Paweł Dybała staje w obliczu coraz trudniejszych wyzwań, ale wychodzi z nich obronną ręką. Nie zawsze udaje się utrzymać kreatywny, zaskakujący przekład, ale pseudonimy takie jak Ciężki Czołg w Przepasce to prawdziwie twardy orzech do zgryzienia. Skoro już o tłumaczeniu mowa, na pochwałę zasługuje dbałość o nawet takie detale, jak szyldy sklepowe i reklamy na budynkach przedstawione w języku polskim, pomijając kilka przypadków napisanych w oryginale tak drobną czcionką, że ich odczytanie byłoby i tak niemożliwe. Mam w pamięci mangi wydawane na rodzimym rynku jeszcze kilka lat wcześniej, dlatego miło mi patrzeć na zmieniające się standardy i przywiązanie do tak drobnych detali, które procentuje, gdyż czytelnik nie rozprasza się, niepotrzebnie próbując odszyfrować umieszczone w tle napisy. Nawet jeśli oznacza to nieco dłuższe czekanie na produkt końcowy, uważam, że warto poświęcić tych kilka dodatkowych dni na dopieszczenie wydania.