Tanuki-Manga

Tanuki.pl

Wyszukiwarka recenzji

Studio JG

Soul Eater

Tom 3
Wydawca: J.P.Fantastica (www)
Rok wydania: 2013
ISBN: 978-83-7471-269-9
Liczba stron: 188
Okładka
Dodaj do: Wykop Wykop.pl

Recenzja

Rana, odniesiona przez Soula w trakcie ostatniej walki, na szczęście nie zagraża jego życiu i goi się całkiem szybko. Większy problem stanowi zachowanie Maki, obwiniającej się z powodu własnej słabości i niebezpieczeństwa, na jakie naraziła partnera. Najbardziej niepokojące są jednak jego powtarzające się koszmary wywołane kontaktem z czarną krwią. Trafia w nich do mrocznego pokoju wypełnionego eleganckimi meblami, w którym zacinający się gramofon gra kiepski jazz. Za każdym razem towarzyszy mu mały diabeł w garniturze, oferujący potrzebną siłę w zamian za spełnienie dość mętnych wymagań. Ponieważ tytułowy bohater nie ma zamiaru z nim współpracować, diabełek odsyła go z powrotem, a koszmar kończy się tuż po wyłonieniu się Soula z brzucha Maki. Perspektywa przemiany w dziwoląga pokroju Ragnaroka nie jest zbyt przyjemna, choć na razie wydaje się jedynie odległą groźbą.

W ramach odskoczni od dylematów pary głównych bohaterów pojawia się krótka historia o próbie zdobycia przez Black☆Stara i Death the Kida najpotężniejszego magicznego miecza – Excalibura. Wydawałoby się, że samo dotarcie do niego będzie obfitować w wyzwania wymagające nadludzkich umiejętności, inteligencji i hartu ducha, ale prawdziwy problem pojawia się dopiero po jego dobyciu. Trudno oprzeć się wrażeniu, że król Artur musiał być jedynym w swoim rodzaju i obdarzonym wyjątkowo silnym charakterem człowiekiem, a obu bohaterom wiele do niego brakuje. A choć Excalibur wydaje się początkowo epizodyczną postacią, to okazjonalnie będzie nas zaszczycał swoją obecnością w późniejszych tomach, pełniąc rolę komentatora wydarzeń.

Kolejne rozdziały opowiadają o misji Black☆Stara i Tsubaki, która ma na celu pokonanie kolejnego czarnego charakteru, mogącego w przyszłości zmienić się w nowego boga­‑demona. Powierzenie tak trudnego zadania drużynie bez ani jednej duszy na koncie może wydawać się kiepskim pomysłem, ale oboje już nie raz udowadniali, że dysponują nadzwyczajnym potencjałem. W dodatku Tsubaki kierują osobiste motywy, gdyż przeciwnik jest jej rodzonym bratem, dysponującym tylko jedną, lecz potężną formą broni. Jej partnera również dogania przeszłość i z powodu rozpoznania przez mieszkańców wioski jego charakterystycznych tatuaży mamy okazję zobaczyć niezbyt pozytywną historię Klanu Gwiazd, którego jest ostatnim przedstawicielem. Niestety sam wątek powiela typowe dla całej mangi wady, a niesztampowym pomysłom, takim jak przeniesienie akcji do alternatywnego świata we wnętrzu ostrza mroku, towarzyszą też słabsze momenty. Największym z nich jest ostateczna walka z przeciwnikiem, kończąca się sporym deus ex machina.

Ostatni rozdział przewrotnie poświęcono Medusie, która stopniowo okazuje się coraz ciekawszym czarnym charakterem, łącząc przebiegłość, nadzwyczaj silne magiczne zdolności i zręczne aktorstwo, pozwalające skutecznie ukrywać jej podłą naturę. Idzie jej to świetnie i potrafi obrócić na swoją korzyść nawet konflikt z innymi wiedźmami. Zauważalnemu rozbudowaniu ulegają też relacje pomiędzy poznanymi dotąd trzema drużynami. Choć w poprzednim tomiku ich pierwsze spotkanie nie skończyło się najprzyjemniej, to wraz z kolejnymi przygodami zaczynają na sobie polegać i darzyć się wzajemnym szacunkiem, tworząc wzajemnie uzupełniającą się i barwną grupę.

Polski przekład jak zwykle trzyma wysoki poziom, choć zaskakuje kilkoma bardzo odważnymi decyzjami, na czele ze zmianą imion dwóch postaci. Znana z oryginału Eruka jest nazywana Bażą, a Mizune – Szymą. Jest to spowodowane tym, że oba imiona pierwotnie były anagramami słów „żaba” (jap. kaeru) i „mysz” (nezumi), więc tłumacz postanowił zachować tę grę słów. Podobnie potraktował charakterystyczne pożegnania wiedźm, czyli „wywiedź” i „ciegnajże”, w których też wystarczy przestawić sylaby, by otrzymać spotykane na co dzień frazy. Miłośnicy radosnego słowotwórstwa będą zachwyceni, pozostali powinni docenić wierność oryginałowi.

Wewnątrz znalazło się miejsce dla zapowiedzi kolejnego tomu i dwóch komiksowych dodatków poświęconych Larry’emu i Jaggy’emu oraz knajpie „U Atsushiego”. Całość kończy posłowie tłumacza, wyjaśniające problematyczne kwestie i krótka lista postaci wraz z ich technikami walki.

C.Serafin, 15 maja 2013
Recenzja mangi

Tomiki

Tom Tytuł Wydawca Rok
1 Tom 1 J.P.Fantastica 12.2012
2 Tom 2 J.P.Fantastica 2.2013
3 Tom 3 J.P.Fantastica 4.2013
4 Tom 4 J.P.Fantastica 6.2013
5 Tom 5 J.P.Fantastica 8.2013
6 Tom 6 J.P.Fantastica 11.2013
7 Tom 7 J.P.Fantastica 2.2014
8 Tom 8 J.P.Fantastica 5.2014
9 Tom 9 J.P.Fantastica 9.2014
10 Tom 10 J.P.Fantastica 12.2014
11 Tom 11 J.P.Fantastica 2.2015
12 Tom 12 J.P.Fantastica 4.2015
13 Tom 13 J.P.Fantastica 7.2015
14 Tom 14 J.P.Fantastica 9.2015
15 Tom 15 J.P.Fantastica 11.2015
16 Tom 16 J.P.Fantastica 2.2016
17 Tom 17 J.P.Fantastica 5.2016
18 Tom 18 J.P.Fantastica 7.2016
19 Tom 19 J.P.Fantastica 11.2016
20 Tom 20 J.P.Fantastica 2.2017
21 Tom 21 J.P.Fantastica 5.2017
22 Tom 22 J.P.Fantastica 8.2017
23 Tom 23 J.P.Fantastica 9.2017
24 Tom 24 J.P.Fantastica 1.2018
25 Tom 25 J.P.Fantastica 3.2018