Tanuki-Manga

Soul nareszcie zjada duszę wiedźmy i przemienia się w Death Scythe'a – tym samym obowiązki jego i Maki znacznie się rozszerzyły, a oczekiwania wobec nich wzrosły. Czeka ich teraz mnóstwo pracy, ponieważ muszą opanować nowe zdolności i nauczyć się jak najlepiej je wykorzystać. Oczywiście wrogowie nie śpią – a Zawodówce Śmierci naprawdę ich nie brak. Ponadto Maka jest szczególnie narażona na niebezpieczeństwo ze względu na swoje wyjątkowe zdolności: bardzo duże wyczulenie na fale duszy, które potrafi wykrywać nawet poprzez soul protecta używanego przez wiedźmy. To czyni z niej groźną przeciwniczkę i ogromny atut Zawodówki, a skoro na dodatek stała się władającą Death Scythe, wydaje się oczywiste, że przeciwnicy będą chcieli ją dopaść, zanim opanuje nowe moce. Jednak nie tylko Makę i Soula czeka ciężka praca. Wszyscy członkowie nowo utworzonej grupy uczniów, Spartoi, przechodzą trening, a wkrótce zostaną wysłani na pierwsze misje. Śmierć robi wszystko, by zyskać przewagę nad wrogami albo przynajmniej rozgryźć ich plany – wydaje się jednak, że zbyt często są oni przynajmniej o krok przed jego siłami…

Tomik szesnasty Soul Eatera tak jak poprzedni sprawia wrażenie pół­‑wprowadzenia. Coś zaczyna się dziać, towarzyszymy bohaterom nie tylko na treningach, ale też na prawdziwych misjach, ale na razie są to tylko przymiarki do konkretniejszej akcji, a przynajmniej takie mam wrażenie. Niewielkie potyczki i pojedynki są bardziej próbami sił niż poważnymi bitwami. Ku mojemu niezadowoleniu nadal nie wyruszyła misja ratunkowa w celu odbicia Kida. Jak sądzę Śmierć chce się odpowiednio przygotować i zebrać więcej informacji na temat tego, co się stało z chłopakiem, niemniej i tak dziwi tak stoickie podejście do losów własnego syna. W związku z tym Kid pojawia się ledwie na kilku kadrach – ale wiadomo przynajmniej, że żyje i ma się nie najgorzej. Co bardzo interesujące, po kilku tomach nieobecności do akcji nareszcie powraca Crona. Jak można się było spodziewać, mamusia zafundowała jej solidne pranie mózgu i kilka ciekawych eksperymentów z czarną krwią, zatem nie będzie już przypominała osoby, jaką pamiętają bohaterowie. To chyba najbardziej poruszający wątek w całej mandze i nigdy nie przestanie mnie zadziwiać okrucieństwo Medusy, ale to świadczy tylko o tym, że jest doskonałym czarnym charakterem…

Jakość wydania prezentuje wysoki poziom. Jedyną rzeczą, na jaką można tutaj narzekać, jest niewielki format – B6 – oraz brak obwoluty, przez co okładka jest dość podatna na zniszczenie i rozwarstwienia. Ilustracja znajdująca się na niej tym razem wyjątkowo przypadła mi do gustu – utrzymana w jasnych kolorach, właściwie głównie bieli, prezentuje się… świeżo i wiosennie. Warto zwrócić uwagę, że nowe stroje, jakie mają na niej Soul i Maka, pojawiają się też w mandze zamiast wcześniejszych „mundurków”. Najwyraźniej swojego rodzaju awans zawodowy był dobrym pretekstem do odświeżenia garderoby. Po otworzeniu tomiku widzimy strony tytułowe, stopkę redakcyjną, następnie spis treści, a potem zaczynają się już rozdziały mangi – a jest ich pięć. Na końcu znajdziemy zapowiedź nadchodzących wydarzeń, dwustronicowy komiks odautorski oraz dodatkową ilustrację przedstawiającą najważniejszych bohaterów w trakcie relaksu. Jakość druku i użytego papieru jest dobra. Do przekładu nie mam najmniejszych zastrzeżeń – jest płynne, bohaterowie mówią naturalnie, a żadnych literówek ani podobnych wpadek nie dostrzegłam.