Tanuki-Manga

Walka o Brew trwa nadal. Stein i Marie wydostają się na zewnątrz pola, a w środku zostają drużyny Maki, Kida i Black Stara, które stają do walki z Mosquito. Wydaje się, że jest on nieszkodliwym staruszkiem, który najlepsze lata życia ma już za sobą, co oczywiście okazuje się bardzo zwodnicze. W rzeczywistości jest bardzo groźnym przeciwnikiem i bohaterowie muszą zmobilizować wszystkie siły, by mieć jakiekolwiek szanse na sukces, a i tak staje on pod znakiem zapytania. A czas mija nieubłaganie… Jaki będzie wynik tej walki i jaką rolę w powodzeniu całej misji odegra trzecia, nieujawniająca się dotąd strona, czyli Medusa? Kiedy jest już po wszystkim, Śmierć nabiera podejrzeń – dlaczego stan doktora Steina pogorszył się tak nagle w krytycznym momencie, skoro była przy nim Marie, której fale duszy powinny działać na niego kojąco? Dyrektor przypuszcza, że w murach szkoły kryje się szpieg i postanawia rozpocząć śledztwo. W tym celu sprowadza do Zawodówki starego znajomego – Bijącego Joe, oficera śledczego ds. dochodzeń wewnętrznych. Joe jest mistrzem w wyczuwaniu fal duszy i dostrzega nawet najmniejsze ich wahania. A poza tym jest także byłym facetem Marie… Jaki będzie wynik śledztwa, czy Joe zdemaskuje Cronę i odkryje przyczynę szaleństwa Steina? Powinien jednak pamiętać, że rola śledczego jest ryzykowna, łatwo można wejść w posiadanie niebezpiecznych informacji, z powodu których wielu gotowych jest zabić…

W tym tomiku atmosfera bardzo się zagęszcza. Sieć intryg snutych przez rozmaite osoby czy organizacje robi się coraz bardziej splątana. Bohaterów dopadają wątpliwości rozmaitej natury, a śledztwo wewnętrzne nie pomaga się ich pozbyć. Kiedy Soul odniósł rany w walce z Croną, Maka przeżyła poważny kryzys – teraz coś podobnego dotyka Black Stara. Część nauczycieli obawia się, czy chłopak nie pójdzie w ślady ojca i nie wejdzie na „drogę demona”. Maka przez przypadek coś odkrywa i nie wie, co zrobić z tą wiedzą. Ogólnie rzecz biorąc, jest niewesoło. Szaleństwo narasta, problemy też – w tomiku dziesiątym stanowczo brakuje miejsca na komedię. Robi się natomiast coraz bardziej psychodelicznie.

Poziom wydania nie odbiega od dotychczasowego, a to oznacza, że jest bardzo dobrze. Druk i jakość papieru nie pozostawiają nic do życzenia, numeracja stron, tak jak to zwykle bywa w wydaniach J.P.Fantastica, znajduje się na wewnętrznym marginesie, dzięki czemu jest obecna na wszystkich stronach. Spis treści oczywiście znajdziemy na początku tomiku. Okładka jak zwykle okazuje się najsłabszym punktem mangi – jest podatna na zniszczenia. Prócz kilku rozdziałów w tomiku zamieszczono zapowiedź następnej części oraz trochę bardziej niż poprzednio rozbudowany dodatek odautorski i krótką historyjkę o Blair. Poza tym dostajemy też posłowie od tłumacza do tomiku dziewiątego (najwyraźniej poprzednio o tym zapomniano) i dziesiątego – tym razem bez niespodzianek, zawiera tylko wyjaśnienie nazw technik bohaterów. A jeśli jesteśmy już przy tłumaczeniu, to napiszę tylko, że do tej pory przedstawia się ono dobrze. Mangę czyta się płynnie, lekko i przyjemnie.