Tanuki-Manga

Aladyn, choć jest młodziutkim chłopcem, przemierza świat i to na dodatek w pojedynkę. Jego jedynym kompanem jest zaklęty w magicznym flecie dżin o imieniu Ugo, którego dziwne moce pomagają bohaterowi wychodzić cało z tarapatów. A trzeba przyznać, że Aladyn ma talent do wplątywania się w niezręczne sytuacje przez ewidentne luki w wiedzy powszechnej, które są tak absurdalne, jakby się urwał nie z tej bajki… Poznajcie również Alibabę, który jest obecnie woźnicą w karawanie przewożącej cenne dobra jednego z bogaczy. Ma on głowę do interesów i wie, jak przypodobać się stojącym wyżej w hierarchii, choć równie szybko okazuje się, że jest także wrażliwy na ludzką krzywdę. Zrządzeniem losu (albo przeznaczenia) tę dwójkę młodych ludzi łączy wspólny cel, jakim jest podbicie tajemniczych ruin zwanych labiryntami, które w swoim wnętrzu skrywają góry skarbów. Brzmi cudownie? Aż za pięknie! Haczyk jest taki, że śmiałków, którzy powrócili z wyprawy do ich wnętrza, można policzyć na palcach. No to naprzód, przygodo!

Witajcie w świecie rodem z baśni z tysiąca i jednej nocy. Już na pierwszy rzut oka widać, że Magi jest silnie inspirowany tą księgą, tak więc opowieść jest pełna tajemniczych skarbców, magicznych przedmiotów, lamp z dżinami oraz karawan przemierzających pustynie i przewożących bezcenne towary, których trzeba bronić przed zakusami rozbójników. Brzmi kusząco i tak też jest. Świat przedstawiony już od pierwszych kart jest niezwykle wciągający. Jak też przystało na porządnego shounena, akcja jest wartka i pełna przygód, choć to dopiero pierwszy tom, który skupia się na wprowadzeniu dwójki głównych bohaterów, a kończy się w momencie, w którym Alibaba i Aladyn przemierzają tajemniczy labirynt.

Nie spodziewałam się, że nadejdzie dzień, w którym będzie mi dane trzymać w rękach polskie wydanie Magi. Nie, żeby to był tytuł niszowy, zdecydowanie nie. Wprost przeciwnie, jest to znana manga, oferująca świetną rozrywkę, ale… obszerna. Bardzo obszerna, bo na dzień dzisiejszy zawierająca się w ponad trzydziestu tomikach, a to jeszcze nie koniec. Ale oto jest, oto trzymam ją we własnych łapkach! Radosny to dzień i przypuszczam, że wiele osób podziela moje odczucia. Jak więc prezentuje się polskie wydanie? Tomik jest standardowej wielkości, tak jak inne mangi Waneko. Czytelnika wita połyskująca obwoluta, a na niej Aladyn, z tytułem w półprzezroczystym gradiencie, który zapewne jednym się spodoba, a innym nie. Pod obwolutą jest taka sama grafika, lecz w trochę brudzącym, fioletowym tuszu. Tomik nie zawiera kolorowych stron, cała reszta jest standardowo w czerni i bieli. Co ciekawe, manga ma oznaczenie wiekowe „16+”, zgaduję, że ze względu na miejscami dosadny język oraz niewybredne żarciki. Tłumaczenie jest przyzwoite i czyta się je płynnie, nie znalazłam także żadnych błędów czy literówek. Miejscami teksty dialogowe w dymkach są niebezpiecznie blisko krawędzi, lecz żaden nie został ucięty. Onomatopeje zostały rzetelnie przetłumaczone, natomiast mnie osobiście nie przypadł do gustu dobór czcionek, zwłaszcza taka jedna z „krzaczastymi” literkami, która nie wpasowuje się dobrze i jest zupełnie od czapy.

Podsumowując, polskie wydanie stoi na przyzwoitym poziomie, więc gorąco zachęcam do sięgnięcia po tę mangę każdego, kto ma ochotę na wielką przygodę z Aladynem i Alibabą.