Tanuki-Manga

Imperium Rehm nie rzuca słów na wiatr i najeżdża kraj magów, który nie zamierza poddać się bez walki, choć agresorzy słyną ze swoich wojennych podbojów. Nie po to dyrektor Mogamett stworzył własne państwo, by teraz znów trafić pod rządy goi! A że przewidział, że prędzej czy później dojdzie do otwartej agresji ze strony potężnych sąsiadów, przygotował się zawczasu na taki bieg wypadków – ma trzy magiczne bariery ochronne, rozpostarte wokół stolicy magów, oraz kilka niespodzianek w zanadrzu… Walka jest zawzięta i koncentruje się na próbach rozbicia zewnętrznej magicznej bariery przez Rehm oraz naturalnie na skoncentrowaniu defensywy przez Magnostadt. Styl walki odzwierciedla oba państwa – siła Rehmu (wzorowanego ewidentnie na Cesarstwie Rzymskim) drzemie w determinacji poszczególnym jednostek i rozwoju nie tyle magii, ile techniki, natomiast Magnostadt polega na sile jednostki – na magach, którzy dumnie stoją na ich czele i walczą w imieniu pozostałych mieszkańców. Obie strony wymieniają wytrwale cios za cios, odkrywając za każdym razem kolejne asy z rękawa… Wszystko to obserwuje rozdarty wewnętrznie Aladyn, który stara się mimo wszystko zachować neutralność i widzieć zmagania bitewne w szerszym kontekście.

Gdy jednak Rehm rzuca do walki oddział Fanarisów – członków klanu, z którego wywodzi się już długo niewidziana przez nas Morgiana – Aladyn postanawia również włączyć się do walki. Trudna sytuacja wymaga od niego pełni mocy, więc nasz młody bohater ujawnia się jako magi. Ma przed sobą niezwykle ambitny cel – powstrzymać walkę w taki sposób, by nie pozbawić nikogo życia. Zadanie niemalże niemożliwe, zwłaszcza że obie strony dysponują potęgą, która jest w stanie zmieść większość wojsk przeciwnika z powierzchni ziemi, zamieniając bitwę w krwawą rzeź. Nareszcie pojawia się też Alibaba, który wykazuje się wyczuciem chwili i zgarnia „wejście smoka”! A gdy walka słabnie i sytuacja staje się patowa, Aladyn wykorzystuje to, by podjąć negocjacje… I już, już zdawałoby się, że coś się uda osiągnąć, ale nie, bo oto nadciąga Cesarstwo Kou wraz ze swoją armią!

To już osiemnasty tom Magiego, co oznacza, że osiągnęliśmy półmetek serii. Obfituje on w brutalne walki, a trup ściele się gęsto (choć na razie śmierć dotyka tylko bezimiennych mas). Jak to w klasycznym shounenie, adwersarze nawet w ferworze walki znajdą zawsze czas na pogawędki pomiędzy wymianą kolejnych ciosów… Co jednak najważniejsze, Alibaba i Aladyn wreszcie ponownie się spotykają.

Postać na okładce osiemnastego tomu była początkowo dla mnie zagadką i nie potrafiłam jej zidentyfikować, jednak po lekturze już wiem, że jest to dowódca oddziału Fanarisów, Muu Alexius, w swoim demonicznym uzbrojeniu. Po stronie tytułowej zostajemy wrzuceni w sam środek wartkiej akcji, a na końcu czeka na nas bonusowa historyjka o codziennym życiu Fanarisów oraz stopka redakcyjna i kilka stron reklam. Okazało się również, że ten tom zaliczył lekki spadek formy w porównaniu z poprzednimi… Okazjonalnie trafiają się plamy z rozmazanego tuszu, jak również rozmyte teksty w dymkach dialogowych. Czasami czcionka jest też strasznie mała, co utrudnia trochę czytanie, tak samo jak drobne wpadki gramatyczno­‑stylistyczne. Wprawdzie nie są to rzeczy, które znacząco by wpłynęły na odbiór lektury, ale miejmy nadzieję, że kolejny tom już wróci do poprzedniej, wysokiej formy!