Tanuki-Manga

Poprzedni tom Kuroshitsuji zostawił nas z odkrytą już tożsamością dyrektora Weston College, ale nadal niewyjaśnionymi okolicznościami zniknięcia Derricka Ardena oraz jego zmiany w przedstawiciela – pamiętanych z pokładu „Campanii” – zombi. Lawrence Bluer zdradza więc Cielowi, a przy tym także czytelnikom, prawdę o tym, co wydarzyło się jakiś rok temu, kiedy to czwórka aktualnych prefektów dopiero otrzymała to wyróżnienie oraz jak pełniąc już swoje obowiązki, natrafili na przejawy znęcania się nad uczniami… Konkluzja tego opowiadania wstrząsa wszystkimi słuchającymi, nawet Cielem, gdyż pokazuje, do czego zdolni są ludzie, którzy ideę przekładają ponad zdrowy rozsądek. Dodatkowo dowiadujemy się również, dlaczego obecne zombi są lepszymi egzemplarzami od poprzednich oraz dlaczego i w jakim celu macza w tym wszystkim palce Undertaker.

Mimo że wątek szkolny się zakończył, nie można tego samego powiedzieć o jego konsekwencjach. Po pierwsze, należy liczyć się z tym, że Undertaker w każdej chwili może powrócić i znowu namieszać. Po drugie, królowa angielska zdecydowanie zaczęła planować coś nieciekawego i nie uwzględniła w tych planach czynnego udziału swojego wiernego psa, przeczuwając zapewne, że mógłby zgłosić pewne obiekcje. Po zasadniczo komediowym wątku z nową serią produktów Funtom i jednorożcem (podczas którego znalazło się także miejsce na fragment poważniejszego śledztwa w sprawie medalionu Undertakera i nieoczekiwanej rewelacji z nim związanej), zaczyna się ponownie dłuższy wątek, który jasno pokazuje, że królowa tymczasowo nie życzy sobie obecności Ciela w ojczyźnie. Główny bohater jedzie bowiem aż do Niemiec, aby zbadać sprawę niewyjaśnionych zgonów.

Ponownie odniosłam wrażenie nielogiczności w prowadzeniu postaci głównego bohatera. Ciel zwykle był kreowany na bezwzględnego, mocno stąpającego po ziemi i pozbawionego złudzeń osobnika, który nie boi się pobrudzić rąk krwią, w tym tomie zaś prezentuje zdumienie i przerażenie na wieść o tym, że ktoś kogoś zamordował w amoku, albo że Undertaker lubi się bawić ludzkim życiem. Wyraźnie widać, że jego reakcja miała na celu wywołać taki sam odzew w czytelniku, zwiększając tym samym poziom zgrozy wywołany opowiedzianą historią.

Tomik ogólnie jest dość dynamiczny, kończy się jeden wątek, mamy wstawkę komediową, po czym zaczyna się kolejny wątek. Pojawia się lub jest wspomnianych kilka znanych z wcześniejszych tomów postaci epizodycznych, ale nie wnoszą one niczego nowego, ot, ciekawostka – może w kolejnych tomach jeszcze powrócą.

Na obwolucie już po raz drugi widzimy Ciela, takoż pod nią, w dość przewrotnej postaci. Tomik dogania już japońskie wydanie, a na obwolucie Yana Toboso wspomina o planowanej trzeciej serii anime, czyli aktualnie wychodzącym Book of Circus. Na końcu tomu, poza dwiema stronami reklam, mamy jeszcze przypisy tłumacza z przydatnymi objaśnieniami, które pomagają w zrozumieniu tych terminów, z którymi współczesny Polak mógłby mieć problemy. Jeśli chodzi o jakość wydania tomiku, to nie odbiega on szczególnie od poprzedników – marginesy wewnętrzne są minimalne, ale komiks można spokojnie rozginać i krzywda mu się nie dzieje, a tłumaczenie jest w porządku. Znalazłam tylko dwa błędy – jeden znajduje się prawie że na samym końcu tomu: „nie wypuście ch żywych”, a drugi z tyłu obwoluty: „srebnym”. Absolutnie uroczego w niewłaściwy sposób sloganu reklamowego jednego z produktów firmy Funtom nie liczę, bo to sprawka najprawdopodobniej samej autorki lub kogoś, kto jej pomagał. Angielski zdecydowanie nie jest mocną stroną Yany Toboso.