Tanuki-Manga

Słowa Nami sprawiły, że Luffy, Zoro, Sanji i Usopp ruszyli, aby stawić czoła Arlongowi i ostatecznie położyć kres jego tyranii. Niestety, kapitan piratów Słomkowego Kapelusza bardzo szybko zostaje wyeliminowany z dalszej walki przez wrzucenie do wody. Misja ratunkowa nie jest łatwa – jego kamraci muszą najpierw pokonać podwładnych Arlonga w starciu na lądzie, bowiem w ewentualnym podwodnym pojedynku nie mieliby żadnych szans. Tymczasem Gen i Nojiko, widząc poświęcenie zupełnie obcych im ludzi, postanawiają wprowadzić w życie pewien plan. Czy Zoro, Sanji i Usopp pokonają wrogów? Czy Luffy przeżyje?

Jak w jednym słowie można streścić fabułę dziesiątego tomiku One Piece? Odpowiedź jest bardzo prosta – „walki”! Każdy z męskiego grona Słomkowych Kapeluszy dostaje swoje „pięć minut”, aby się wykazać. Jednym udaje się to lepiej, drugim nieco gorzej, jednak na brak wrażeń nie da się narzekać. Mogłoby się wydawać, że gdy stawką w pojedynku jest wolność Nami oraz życie mieszkańców Kokoyashi, z kolejnych stron będzie wylewać się patos. Tak naprawdę jest zupełnie inaczej, ponieważ surrealistyczny humor atakuje czytelnika przy każdej możliwej okazji.

Dodatki nie zaskakują niczym szczególnym. Pomiędzy rozdziałami znajdziemy kolejne części kącika pytań SBS, wybrane kadry komiksu, kolorowankę oraz kartki ze szkicownika autora. Z tyłu okładki umieszczono zarys wydarzeń, które czekają na nas w trakcie lektury recenzowanego tomiku. Cztery strony poświęcono na wyjaśnienia od tłumacza. Nie zabrakło również reklamy magazynu „Arigato”.

Poziom rodzimego wydania nie uległ żadnym zmianom. Książeczka została wydrukowana na śnieżnobiałym papierze, nie ma obwoluty ani kolorowych stron. Tłumaczenie stoi na wypracowanym poziomie, a Paweł Dybała kolejny raz udowodnił, że w spolszczaniu długich i zawiłych japońskich nazw ataków nie ma sobie równych. Nie natknąłem się na żadne błędy językowe, stylistyczne ani techniczne.