Tanuki-Manga

Załoga Słomkowych dociera w końcu na podniebną wyspę… i od razu zostaje zaatakowana przez dziwnego osobnika w masce, który z łatwością ich pokonuje. Na szczęście na ratunek przybywa im na swym wiernym wierzchowcu Rycerz Niebios, który przy okazji informuje Nami i spółkę, że istnieje kilka sposobów na dostanie się tutaj i jak się okazuje, wybrali spośród nich ten najbardziej niebezpieczny… Wkrótce „Going Merry”, płynący pomiędzy chmurami, dociera szczęśliwie do wrót prowadzących do Krainy Boga Skypiei. Wystarczy przez nie przepłynąć, by rozpoczęła się nowa przygoda – albo nowe kłopoty.

Osobom znającym anime od razu rzuci się w oczy bardzo szybkie tempo wydarzeń. Tomik rozpoczyna się przybyciem bohaterów na podniebną wyspę, a kończy pojawieniem się pierwszego z poważniejszych przeciwników. Zostają tu wprowadzone nowe wynalazki ułatwiające życie mieszkańcom wyspy (i być może wkrótce załodze), zdecydowanie odjechane moce i potwory oraz nowe wyjaśnienia dotyczące świata One Piece (bardzo spodobało mi się logiczne i „naukowe” wytłumaczenie nagłej niemocy, która ogarnęła bohaterów i uniemożliwiła im walkę). Tradycyjnie okazuje się, że jeśli coś wygląda za ładnie i za „fajnie”, to na pewno za tym kryje się coś niemiłego – a Słomkowi z Luffym na czele wpakują się w tarapaty.

Każdy z dziesięciu rozdziałów otwiera jak zwykle ilustracja – albo rozkładówka dwustronna przedstawiająca scenkę z życia Słomkowych (rozdział 241 i 246), albo kolejne odsłony historyjki, tym razem pt. „Wielka uczta jaśnie pana Wapola” (od odcinka 2.). Na początku tomu znajdziemy streszczenie dotychczasowych przygód bohaterów i krótkie notki biograficzne postaci, które pojawiły się ostatnio. Rozdziały kończy stały punkt, czyli „Kącik pytań do autora”, jednak tym razem jest to „Wydanie specjalne” SBS – jak pisze sam autor – międzynarodowe. Najpierw Oda wymienia, w jakich krajach i w jakich językach jest wydawany One Piece (dane pochodzą z roku 2002 i obejmują plany na rok 2003, więc siłą rzeczy nie ma w nich naszego kraju), potem mamy porównanie, jak w różnych wydaniach zapisywane są imiona bohaterów (zapis japoński, zapis w danym języku i czytanie) – nie została tu uwzględniona Nico Robin, ponieważ jeszcze nie pojawiła się w mangach wydawanych poza Japonią. Dowiemy się też, w jakich krajach jest emitowane anime. W kąciku SBS znajdziemy ciekawostki typu, jak wyglądają mangi wydawane w różnych językach, m.in. stronę z wydania francuskiego, na której znajduje się notka od tłumacza wyjaśniająca francuskim czytelnikom, czym jest Sazae­‑san – tytuł praktycznie nieznany poza Japonią. Oda wyraża zdumienie, że tłumaczone są także SBS­‑y i wdaje się w króciutkie rozważania o tym, że mangi na świecie zdobywają coraz większą popularność. Na ostatniej stronie znajdziemy kolejne ciekawostki z tłumaczeniowego świata One Piece – informacja o nowych owocach i technikach Nico, Pierre’a, Luffy’ego i Satori, a także kilka słów wyjaśnienia, skąd się wzięło „Brzucho!” i dlaczego członkowie Białych Beretów są tak uprzejmi w stosunku do Słomkowych.

Od strony technicznej tomik prawie nie odbiega od wcześniejszych. W tłumaczeniu dziwi mnie nieco pozostawienie na obrazkach nazw angielskich przy ich jednoczesnym tłumaczeniu na język polski w dialogach i dymkach (Brama Nieba – Heaven’s Gate, Kraina Boga Skypiea – Godland Skypiea, ulica Lovely – Lovely Street). Natomiast z błędów drukarskich należy wytknąć, że w tym tomie widać na wielu stronach zbyt mocno obcięte obrazki, a tym samym dymki. W moim egzemplarzu na przykład ilustracje na stronach 75, 77, 131, 133 są obcięte tak, że linia tekstu zaczyna się równo od krawędzi, albo przycięta jest pierwsza litera. Jest to dosyć poważna niedogodność, zważywszy że w wersji oryginalnej dany wyraz od krawędzi dzieli jakieś pół centymetra druku (i kawałek obrazka). Myślę, że nie zaszkodziłoby zwężenie wewnętrznego numerowanego marginesu i dodanie miejsca przy zewnętrznych krawędziach. Na pewno poprawiłoby to estetykę tomików.