Tanuki-Manga

Słomkowi, Uso… znaczy Snajperking, cieśle z Galley­‑lla i banda Franky’ego przybywają w końcu na Enies Lobby. A raczej w pobliże wyspy, ponieważ istnieje mały problem – żeby się dostać do środka, do Wieży Prawa, gdzie przytrzymywani są Robin i Franky oraz stacjonuje CP9, należy pokonać: wielki żelazny płot (w morzu), żołnierzy, bramę główną, więcej żołnierzy, olbrzymy, bramę frontową, jeszcze więcej żołnierzy, Ławników i Sędziego, Trzygłowego Baskerville’a… I czy ja wspominałam już o żołnierzach? Oczywiście tyczy się to wszystkich z wyjątkiem Luffy’ego, który jak zwykle korzysta ze swojej przewagi gumowego i rozciągliwego ciała, jako pierwszy przedostaje się wyspę i szybko staje w oko z oko z jednym z zabójców z CP9 – Blueno.

Po przeczytaniu tego tomu wydaje mi się, że podobną atmosferę miał ten, w którym rozgrywała się bitwa o Alabastę. Kreska jest bardzo dynamiczna i świetnie obrazuje przebieg walk, jakie toczą nasi bohaterowie. Akcja dzieje się jednocześnie w kilku miejscach, każda postać lub grupa coś robi albo walczy i mamy ładną strategię (mniej więcej) i delegację zadań. Polega ona w skrócie na „My się po drodze będziemy zajmować płotkami, a wy lećcie ratować swoją towarzyszkę.” Jednocześnie, w postaci przerywników z jednej strony komediowych, a z drugiej lekko jednak strasznych mamy przebitki na to, co się dzieje w Wieży Prawa, gdzie Spandam świetnie się wpasowuje w stereotyp słabego, histerycznego i tchórzliwego osobnika, marzącego o absolutnej władzy nad światem i znajdującego się o krok od jej zdobycia. Rzucamy też okiem na stosunki, jakie panują wewnątrz CP9, a które można podsumować jako „Chyba się trochę niezbyt lubimy… Ale póki mogę mordować kogo chcę, jest fajnie!”.

Trzy z jedenastu rozdziałów rozpoczynają się dwustronicowymi ilustracjami przestawiającymi Słomkowych „w cywilu”, natomiast pozostałe kontynuują jednostronicowe historyjki Miss Golden Week i operacja „Poznajcie Baroque Works”. W Kąciku pytań do autora (SBS) autor odpowiada na pytania (i zaczepki) czytelników, z których ta najistotniejsza brzmi – jakie postacie mają ulubione numery, kolory i jak pachną… Ranking popularności ataków tym razem znajdziemy po rozdziałach 383 (miejsca od 4 do 8) i 387 (miejsca od 9 do 30). A żeby widz nie zgubił się w wydarzeniach, autor narysował też mapkę Enies Lobby z zaznaczonymi pozycjami poszczególnych osób w chwili skończenia tomiku. Na końcu znajduje się kolejne krótkie podsumowanie tego, co się dotychczas zdarzyło w świecie One Piece, czyli Play Back One Piece vol.3. Zawiera ono cztery strony odpowiadające tomom 10­‑13, z kilkoma kadrami z danego tomiku, podpisami podsumowującymi wydarzenia i krótkim streszczeniem fabuły.