Tanuki-Manga

Dwudziesty drugi tom One Piece w większości poświęcony jest pojedynkowi Luffy’ego i Crocodile’a, rozgrywającemu się wpierw pod murami pałacu królewskiego, a następnie w królewskim mauzoleum, gdzie ukryty jest Poneglyph – artefakt poszukiwany przez Crocodile’a i Miss All Sunday. W tym samym czasie pod murami pałacu i na ulicach Alabasty ma miejsce regularna bitwa pomiędzy strażą pałacową a rebeliantami, podsycana przez szpiegów Baroque Works. Załoga Słomkowych wraz z Vivi próbuje natomiast odnaleźć miejsce, w którym znajduje się działo mające wysadzić plac przed pałacem. Na ich drodze stają przeszkody (załatwiane zwykle od ręki przez Zora lub Sanjiego), a czas płynie…

Wydarzenia z tego tomiku mangi obejmują niespełna pół godziny. Skąd to wiemy? Ano z czasu pozostałego do eksplozji, który autor skrupulatnie podaje czy to w komentarzach, czy też ustami postaci w wykrzykiwanych kwestiach. Musze przyznać, że ten zabieg stopniujący napięcie spełnia swoją rolę, a jednocześnie pokazuje, że bohaterowie nie czekają grzecznie w kolejce, aż gdzieś w innej części miasta coś się skończy dziać, żeby dopiero wtedy włączyć się do akcji. Jednocześnie dynamiczne kadry przedstawiające walki i ruch postaci oraz zróżnicowane onomatopeje (zwłaszcza odgłosy toczącej się w tle bitwy) dobrze oddają atmosferę rozgrywających się wydarzeń.

Tomik nie odbiega od pozostałych z cyklu – nie ma obwoluty ani kolorowych stron, został za to wydrukowany na białym papierze, na którym dobrze widać nawet najdrobniejsze szczegóły rysunków. Rozdziały rozpoczyna karta przedstawiająca kolejne sceny z historyjki „Podwodny spacer Hachyka” a kończy „Kącik pytań” od czytelników do autora. Na końcu tomiku mamy dział „Kilka słów od tłumacza”, gdzie przedstawione są wyjaśnienia źródeł nazw nowych technik, a także małą galerię prac czytelników. Tłumaczenie nie odbiega poziomem od poprzednich tomików, a z technicznych „kiksów” nadal widzę zbyt mocne przycięcie do formatu po krawędziach onomatopei i dymków.